นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ เกลี่ยปอยผมออกจากใบหน้าเล็ก เมื่อเห็นว่าคนหลับไม่น่าจะตื่นขึ้นมาง่าย ๆ เจ้าของร่างสูงใหญ่จงล้มตัวนอนลงข้างกายเล็กนั้นทันที ก่อนจะใช้มือโอบกอดเอวเล็กเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ คล้ายกับน้ำผึ้งโชยออกมาจากกายเล็ก มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก แม้กระทั่งโรคนอนไม่หลับที่ไร้วิธีการรักษา แต่เมื่อได้เข้าใกล้เฉินอวี้หรานแล้ว เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงความปลอดโปร่งของสมองที่ได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม
ดวงตากลมค่อย ๆ เปิดปรือขึ้นหลังจากความอ่อนเพลียเริ่มจางหายไป ประจวบกับแสงของดวงอาทิตย์ที่เริ่มส่องเข้ามา ทำให้สมองของเธอเริ่มทำงานเร็วขึ้น ฝ่ามือน้อยกวาดสำรวจไปทั่วอย่างประหลาดใจ เนื่องจากความทรงจำสุดท้ายก่อนที่สติจะหายไปนั้น เธอยังนั่งอยู่ตรงมุมกล่องเก็บสัมภาระอยู่เลย ทว่าเวลานี้กลับขึ้นมาอยู่บนเตียงที่ปูด้วยฟูกขนสัตว์นุ่มนิ่มเสียอย่างนั้น
เธอกลัวหานเซ่อจะตาย คง
