หญิงสาวตั้งท่าจะวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ แต่กลับโดนผู้เป็นแม่นั้นร้องห้ามไว้เสียก่อน
“อย่าวิ่งลูก เยว่เยว่ลูกกำลังท้อง!!” ซ่านซีเจินรีบร้องห้าม เพราะกลัวลูกสาวจะสะดุดล้ม ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินเข้ามาหา
“แม่คะ!!” เฉินหว่านเยว่ร้องเรียกขึ้นมาอีกครั้ง ไม่คิดว่าบุพการีทั้งสองคนจะมาหาตนเองในเวลานี้
“น่าตีจริงเชียว ดูสิกำลังท้องแท้ ๆ กลับจะวิ่งมาแม่ อย่างกับคนปกติแล้วนี่อยู่บ้านกับใคร ทำไมถึงปล่อยให้คนพวกนี้เข้ามาวุ่นวายได้ล่ะ”
ซ่านซีเจินกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บริเวณบ้าน เห็นเพียงชายหญิงชราสองคน พร้อมกับชายหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเท่านั้น แต่กลับไม่เห็นคนที่เป็นลูกเขยเลย คิ้วของเธอจึงขมวดขึ้นด้วยความไม่พอใจ และไม่เข้าใจว่าคนบ้านนี้ไปไหนกันหมด ทำไมถึงปล่อยให้ลูกสาวของเธออยู่ตามลำพังแถมยังกำลังถูกรังแกแบบนี้
แต่ทั้งสองยังไม่มีใครได้พูดคุยอะไรกันไปมากกว่านี้ เพราะนายพลเฉินถามย้ำอีกครั้งกับสองสามีภรรย
