ขณะนี้หัวหน้าหมู่บ้านและหัวหน้าคอมมูนล้วนได้สติหมดแล้ว ทั้งสองได้แต่สบตากันด้วยความอ่อนล้า หากนายท่านฉางยกเลิกความช่วยเหลือทั้งหมด คนที่เดือดร้อนจริง ๆ จะอยู่กันอย่างไร เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่พอสมควร คงต้องให้บ้านรองหมิงช่วยพูดกับนายท่านฉางเสียแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนั้นทั้งสองจึงพยักหน้าให้กัน แล้วเดินกลับไปยังบ้านพักของตนเอง
ส่วนลู่เฟินรู้ดีว่าตอนนี้ภัยกำลังมาถึงตัวเพราะการกระทำของเธอเอง จึงเลือกที่จะไม่กลับบ้านใหญ่หมิงเวลานี้ และตั้งใจจะไปขออาศัยอยู่กับสหายยุวปัญญาชนคนอื่น
แต่ทว่ากลับไม่มีใครให้เธออยู่ด้วยเลยสักคน เนื่องจากนิสัยที่ชอบเอารัดเอาเปรียบคนอื่นนั่นเอง ทำให้ต้องกลับมาอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวในบ้านใหญ่หมิงและรอจนกว่าบ้านพักจะซ่อมแซมเสร็จ ที่สำคัญการใช้ชีวิตของหญิงสาวกลับไม่ได้ง่ายดายหรือสะดวกสบายเหมือนเดิมอีกแล้ว
เมื่อทุกคนเข้ามาในบ้าน อี้ฉางเฟิงมีความเป็นกันเองให้กับทุกคน
