EP2
1376 คำ
ฉันและพี่เบิร์ดคุยกันมาเรื่อยๆ แต่พี่เบิร์ดมาๆ หายๆ ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่ายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ส่วนพี่เจมส์ก็ก่อกวนฉันตลอดเหมือนกัน -__- จนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเป็นเดือนแล้ว
วันเสาร์
11.00น.
~LINE~
-BIRD-
BIRD : ทำอะไรอยู่ครับคนสวย
PRAEW : นอนกลิ้งไปกลิ้งมาค่า
BIRD : ว่างใช่ไหมครับ
PRAEW : ว่างมากกกกก
BIRD : ไปเดินห้างกันไหม
PRAEW : ได้ค่ะ บ่ายโมงเจอกันนะคะ
BIRD : OK
ฉันตัดสินใจตอบตกลง เพื่อไปเจอกัน ฉันอาจจะได้คำตอบว่าฉันยังรู้สึกเหมือนเดิมอยู่ไหม...
ห้าง
"แพรว!!!" เสียงพี่เบิร์ดตะโกนเรียกฉัน
"สวัสดีค่า นึกยังไงชวนแพรวมาเดินเล่นเนี่ย"
"เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ครับ"
"บ้า พี่เบิร์ดพูดไรก็ไม่รู้" ฉันตอบเหมือนเขินอะเนอะ แต่ที่จริงเปล่าเลย ไม่ได้รู้สึกเขินเลยสักนิด
"เขินเหรอ ฮ่าๆ"
"เปล่าซะหน่อย"
"หน้าแดงมากเลยนะ ปิดไม่มิดหรอก ฮ่าๆ" แดงเหรอวะ ฉันไม่ได้รู้สึกเขินอะไรเลยนะ แดดก็ไม่ร้อน เอาอะไรมาแดงอะ งง
"ไอ้พี่บ้า!" ฉันเดินหนีเขาเลย ไม่ใช่ไรหรอก ขี้เกียจตอบไปมา ไปหาอะไรกินดีกว่า
"ฮ่าๆ รอด้วย" พี่เบิร์ดตะโกนบอกฉันและรีบวิ่งตามมา
"กินอะไรดีคะพี่เบิร์ด"
"อาหารญี่ปุ่นไหม"
"ได้เล๊ยยย" เรา 2คนเดินจูงไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง
ร้านอาหารญี่ปุ่น
"แพรวสั่งเต็มที่เลยนะ"
"พูดแล้วน๊าาา" ฉันพูดและยิ้มเจ้าเล่ห์
"ยิ้มแบบนี้ พี่ไปกดเงินเพิ่มดีกว่า กลัวจะไม่พอจ่าย"
"ฮ่าๆ ไม่ต้องเลย" ฉันรีบจับมือเขา ขณะที่เขากำลังจะลุกไป
"อะแฮ่ม ขอนั่งด้วยนะครับ พอดีโต๊ะเต็ม" เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น ฉันเลยหันไปมอง
"พี่เจมส์!!!" ฉันพูดด้วยความตกใจ จะตามหลอกหลอนไปถึงไหนวะเนี่ย
"นั่งด้วยนะ" เขาพูดและนั่งลงข้างฉัน
"นี่พี่เจมส์ขยับไปหน่อย" เก้าอี้จะเป็นแบบยาว นั่งได้ 2-3คน ซึ่งเขานั่งเบียดฉันมากกก
"ไม่ เดี๋ยวพี่ตกเก้าอี้" ฉันขยับออก เขาก็ขยับตามฉันมา
"เบียดขนาดนี้ ไม่นั่งตักไปเลยล่ะ" ฉันประชดเขา แต่....
~พรึ่บ~ เขาลุกมานั่งตักฉันจริงๆ อ๊ากกกกกก
"เฮ้ย ทำไรวะเนี่ย" พี่เบิร์ดเอ่ยถามพี่เจมส์
"นั่งตักไง ก็แพรวบอกให้นั่ง" เขาตอบหน้าตาเฉย -*-
"แพรวประชด พี่ลงไปเลย หนัก" ฉันดันเขาลง แต่ตัวอย่างกับยักษ์ แรงฉันดันไม่ไปเลย
"พี่ซื่อๆ อะ พี่ไม่รู้ว่าประชด" เขาตอบแล้วยิ้มจนตาหยี ซื่อ? หน้าตาอย่างกับผู้ร้ายเนี่ยนะ ซื่อ!
~ตึกตัก ตึกตัก~ แต่รอยยิ้มเขาทำใจฉันเต้นแรงเป็นบ้า
"ซื่อหรือโง่"
"พี่ซื่อจริงๆ"
"รับอะไรดีคะ" พนักงานของร้านเดินเข้ามาถาม คงเห็นฉันเถียงกัน เลยมาขัด ฮ่าๆ
"เอายากิโซบะค่ะ"
"เทมปุระแบบเซ็ตครับ" พี่เบิร์ดสั่ง
"ผมเอายากิโซบะเหมือนแฟนครับ"
"รออาหารสักครู่นะคะ" แล้วเธอก็เดินไป
"แฟนบ้าบอไรพี่เจมส์" ฉันหันไปแว้ดใส่เขา เขาไม่ตอบแต่ไหวไหล่ใส่ฉัน -*-
"แพรวพรุ่งนี้ไปไหนกันดี" พี่เบิร์ดเอ่ยถาม
"แพรวอยากไปวัดที่อยุธยา แต่วันจันทร์รับน้องอะ" ฉันอยากไปจังหวัดนี้นานแล้ว ฉันชอบอ่านประวัติศาสตร์น่ะ
"งั้นไว้หลังรับน้องเราไปกันนะ"
"ได้ค่ะ"
"อาหารที่สั่งได้แล้วค่า" พนักงานเสิร์ฟ นำอาหารมาวางตรงหน้า
"อาหย่อยจังเลย"
"ไหนขอกินบ้างดิ่" เสียงพี่เจมส์
"ของพี่ก็มี"
"แต่พี่อยากกินของแพรวนิ" ฉันอยากจะเอาตะเกียบจิ้มตาเขาจริงๆ
"ไม่ให้โว๊ยยยย" ฉันเลื่อนจานหนีเขาและยู่หน้าใส่
"ฮ่าๆ ไม่กินก็ได้" พวกเราก็นั่งกินกันแบบเงียบๆ
~Rrrr~ เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนของพี่เบิร์ดดังขึ้นมา เขาหยิบออกมาแล้วกดรับสาย
"ฮัลโหล"
"..."
"เดี๋ยวไปรับครับ"
"..."
"ครับๆ"
พี่เบิร์ดคุยไปยิ้มไป เขาคุยกับใครกันนะ ท่าทางแบบนี้เหมือนคุยกับแฟนเลย
"แพรว พี่มีธุระ พี่ขอตัวก่อนนะ" พี่เบิร์ดพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกไป
"ดะ เดี๋ยว สิคะ" ฉันเรียกเขา แต่เขาไม่หยุด
"โอเคเปล่าเนี่ย" พี่เจมส์ถามฉัน สีหน้าฉันตอนนี้คงแสดงออกถึงความงง มึน อึน ทำไมไปง่ายจัง
"โอเคดิ่"
"ปะๆ เช็คบิลและเดินเล่นกัน" พี่เจมส์ดึงฉันให้ลุกขึ้น แล้วพาเดินออกมาที่หน้าเคาน์เตอร์ชำระเงิน
"ค่าอาหาร 759บาทค่ะ"
"นี่ครับ" พี่เจมส์หยิบแบงค์สีเทาจ่ายไป
"เงินทอน 241บาทนะคะ ขอบคุณมากค่า"
เช็คบิลเสร็จเราก็เดินออกมา ระหว่างที่เดิน ฉันก็เปิดกระเป๋า แล้วหยิบเงินออกมา
"อะนี่ค่ะ ของแพรวกับของพี่เบิร์ด" ฉันยื่นให้เขาไป500
"ไม่เป็นไร พี่รวย" เขาบอกและยักคิ้ว
"รวยเหรอ"
"รวยมากครับ"
"เลี้ยงหนังหน่อย"
"ไม่มีปัญหา"
เรา 2คนเดินมาที่โรงหนัง พอดีมีรอบที่กำลังจะฉาย เราเลยซื้อรอบนั้นและเข้าดูหนังเลย
หนังที่ดูเป็นหนังคอมเมดี้ ฉันอยากจะฮาๆ ลืมความสงสัยเรื่องพี่เบิร์ด และหนังเรื่องนี้ก็ฮามาก ฉันและพี่เจมส์หัวเราะกันลั่นโรง
"หนังโคตรฮา" พี่เจมส์พูดขึ้นขณะที่กำลังเดินออกจากโรง
"เชื่อว่าฮา แหกปากหัวเราะขนาดนั้น"
"เธอก็เหมือนฉันแหละ"
"คิกๆ"
"กลับเลยไหม" เขาเอ่ยถามฉัน
"กลับได้ไง รวยไม่ใช่เหรอ ขอผลาญเงินต่อก่อน"
"สบายมาก เริ่มที่เครื่องสำอางไหม" นี่ฉันเจอสายเปย์สินะ ดี แพรวจะผลาญเยอะๆ
ฉันเดินตรงมาที่ช้อปเครื่องสำอางชื่อดัง มองเข้าไปในร้าน ผู้คนหนาแน่มาก แต่ความหนาแน่นก็ไม่ใช่ปัญหา จะซื้อสักอย่าง
"เอาสีไหนดี" ฉันหยิบลิปสติกขึ้นมา 3แท่ง
"เอาสีนี้ครับ" เขาเลือกสีชมพูอ่อนๆ
"แต่แพรวว่าสีนี้สวย" ชมพูเหมือนกันแต่เข้มขึ้นมานิด
"แล้วแพรวจะถามทำไมครับ" เขาทำหน้างงๆ
"ก็ให้ช่วยเลือกไง"
"แต่พี่เลือกแล้วแพรวไม่ชอบอะ"
"..." ฉันไม่ตอบยืนมองลิปสติกนิ่งๆ เลือกไม่ถูกง่ะ =..=
"เอางี้ วาง 3แท่งนี้ลง แล้วออกไปรอข้างนอก ไม่เกิน 5นาทีพี่ตามไป" เขาดึงลิปสติกในมือฉันออกวางที่เดิม
"ห้ามทิ้งแพรวไว้ที่นี่แบบพี่เบิร์ดนะ"
"พี่ไม่ทิ้งแพรวแน่นอนครับ" ฉันพยักหน้ารับและเดินออกไปรอหน้าร้าน ไม่นานพี่เจมส์ก็เดินออกมาพร้อมถุงเครื่องสำอาง
"ว้าววว ขอบคุณนะคะ" ฉันเปิดถุงออกดู เป็นลิปสติกแบบเซ็ต มี10แท่ง 10สี ใน1กล่อง นุ้งแพรวชอบบบบ ><
ฉันและเขานั่งคุยกันมาตลอดทางจนถึงคอนโด พอเขาไม่กวนเขาก็ดูน่ารักมากก
"ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ ขับรถดีๆ น๊า"
"ครับผม ไปขึ้นห้องได้แล้ว"
ฉันส่งยิ้มให้เขา ยกมือขึ้นโบกลา แล้วเดินเข้ามาในตึก ตรงขึ้นห้อง
วันต่อมา พี่เบิร์ดเพิ่งจะโทรมาบอกว่า ติดธุระกับแม่ เป็นอะไรที่ด่วนมาก ฮึ ฉันไม่เชื่อหรอกนะ แต่ก็ช่างเขา เพราะฉันเองก็ไม่ได้สนใจเขาเหมือนเดิมแล้ว....
- ผู้เขียน
