EP1
2001 คำ
EP1
เช้าวันต่อมา
ฉันเห็นไอ้รุ่นพี่บ้านั่นมากับสาวสวยคนหนึ่ง ฉันก็กำลังจะเดินไปหาน้ำอุ่น แต่ไอ้รุ่นพี่ทำกระเป๋าสตางค์หล่น ฉันเลยเดินไปเก็บจะเอาไปให้เขา
"พี่คะๆ" ฉันตะโกนเรียกเขา
"หืมม" เขาหันหลังกลับมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ฉันก็เลยรีบเดินเข้าไปใกล้เขา
"อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ" เขายกมือขึ้นห้าม ไม่ให้ฉันเดินต่อ แหมะ สงสัยกลัวฉันชนเขาอีก -*-
"งั้นก็ไม่ต้องเอา" ฉันพูดพร้อมโชว์กระเป๋าสตางค์เขา
"เธอขโมยไปเหรอ" เอิ่ม กระโดดถีบดีไหม -*- กวนฉันแบบนี้ขอกวนกลับหน่อยแล้วกัน ฉันกระตุกยิ้มนิดๆ เมื่อคิดแผนชั่วขึ้นมาได้
"ก็พี่ลืมไว้ที่ห้องหนูไงคะ" ฉันพูดเสียงอ่อนเสียงหวานออดอ้อน อีกทั้งยังเดินเข้าไปกอดแขนเขาไว้ด้วย
"หมายความว่าไงคะเจมส์" ผู้หญิงสวยคนนั้นหันไปเค้นถามไอ้รุ่นพี่ ชื่อเจมส์หรอกเหรอ ฉันบันทึกเข้าหัวสมองทันที
"เอ่อ ไม่จริงนะครับ เจมส์ไม่ได้ไปที่ห้องยัยเด็กนี่นะ" พี่เจมส์พยายามจะคว้าแขนผู้หญิงคนนั้น แต่เธอเบี่ยงตัวหลบ ไม่ให้พี่เจมส์ถูกเนื้อต้องตัวเธอได้
"แล้วกระเป๋าสตางค์เจมส์ไปอยู่ที่เด็กคนนี้ได้ยังไงคะ"
"เจมส์ก็ไม่รู้"
"ถ้าไม่รู้ก็ไม่ต้องมาพูดกัน" ผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกไปเลย ฮี่ๆ สนุกจังเล๊ย
"เธอพูดบ้าอะไรเนี่ย" เขาหันมาแว้ดใส่ฉัน ฉันยักคิ้วกลับไป แล้วปล่อยมือออกจากแขนเขา
"อะ ไปละ บาย" ฉันรีบคืนกระเป๋าสตางค์ และเดินหนีออกมาเลย ขืนอยู่ต่อมีหวังถูกหักคอแน่
"นี่ ยัยตัวแสบ ทำแล้วหนีเหรอ" เขาวิ่งตามมา ฉันก็วิ่งหนีสิรออะไร
"แห่กๆๆ เหนื่อยชะมัด" ฉันวิ่งหนีเข้าห้องน้ำหญิง ทรุดตัวลงนั่งบนฝาชักโครก สักพักถึงจะเดินออกมา
หันซ้าย หันขวา โอเคทางสะดวก ฉันรีบเดินมาหาน้ำอุ่น เดินมาถึง ก็เห็นน้ำอุ่นนั่งยิ้มคนเดียว ท่าจะบ้า! ฮ่าๆ
"ไงแก คิดอะไรอยู่" ฉันเอ่ยทักน้ำอุ่น
"คิดเรื่องฟินๆ อยู่น่ะสิ"
"เรื่องอะไรเหรอ" ฉันหย่อนก้นนั่งที่โต๊ะข้างน้ำอุ่น
"พี่ไกด์คู่กับพี่โบว์ พี่อาร์มคู่กับพี่น้ำขิง พี่คิมต้องคู่กับฉันแน่นอน ฉันฟันธง" เป็นเอามากนะยัยนี่ แต่ฉันดันนึกถึงพี่เจมส์ ถ้าจับคู่กันแบบนั้นแล้วถ้าฉันคูกับพี่เจมส์... บรึ๋ย แค่คิดก็ขนลุกแล้ว
"ฮ่าๆ ยัยบ๊อง" น้ำอุ่นยู่หน้าใส่ฉัน อาจารย์ก็เข้าห้องมาพอดี
"ส่วนแกก็คู่กับพี่เจมส์" น้ำอุ่นกระซิบ
"แกจะบ้าเหรอ" อุตส่าห์ไล่ความคิดบ้าๆ นี่ออกจากหัว ยัยนี่ยังจะมาพูดอีก
"ฮ่าๆ" น้ำอุ่นหัวเราะออกมาเสียงดัง
"นักศึกษาตั้งใจเรียนด้วยค่ะ" อาจารย์หันมาดุเรา 2คน
"แฮร่ๆ" น้ำอุ่นยิ้มแห้งๆ จากนั้นพวกเราก็นั่งเรียนกัน จนเวลากลางวัน เรา 2คนเดินมาที่โรงอาหาร
"อุ๊ย พี่คิม อยู่กับยัยนั่นอีกแล้ว" น้ำอุ่นพูดพร้อมกับเดินตรงไปหาพี่คิม ไอ้พี่เจมส์ก็อยู่ด้วย ตายๆ ฉันตาย
"เอ่อ ฉันว่าฉันรอตรงนี้ดีกว่านะ"
"อะอ้าว ก็ได้" น้ำอุ่นก็เดินเข้าไป พอน้ำอุ่นไปถึงโต๊ะพี่คิม ไอ้พี่เจมส์ก็หันมาเห็นฉัน
"อ้าว เมียจ๋า" เขาตะโกนเรียกฉัน และเดินมาหาฉัน ฉันอยากจะข่วนหน้าเขาจริงๆ
"เมียบ้าอะไรของพี่"
"แหม ก็เมื่อคืนผัวยังลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่ห้องเมียเลย" แหกปาก แหกปากเข้าไป คนทั้งโรงอาหารหันมามองฉันหมดเลย ฮือๆ
"นี่พี่เอาคืนฉันเหรอ" ฉันพูดกับเขาเบาๆ อายคนอื่น
"ใช่ ฮึๆ" เขาตอบและเดินกลับไปที่โต๊ะ
"เมียอะไรวะแก" น้ำอุ่นวิ่งมาถามฉัน
"เมื่อเช้าฉันแกล้งเขา เขาเลยเอาคืน" แพรวจะร้องห้ายยย ฮือๆ
"ฮ่าๆ แกต้องคู่กันแน่ๆ ฮ่าๆ"
"ยัยน้ำอุ่น!!!" -*-
"อะๆ โอ๋ ไปกินข้าวกัน ฉันเลี้ยง" พวกเราก็นั่งกินข้าวกัน และกลับไปขึ้นเรียน
"เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อหรือเปล่าน้ำอุ่น" ฉันหันไปถามน้ำอุ่น หลังจากที่เรานั่งเรียนกันมานาน
"กลับห้องมั้ง ทำไมเหรอ"
"เบื่อๆ อะ ไปห้างกัน"
"ไปสิๆ เดี๋ยวฉันไลน์บอกพี่น้ำขิง"
เรา 2คนเดินออกมาจากห้องเรียน เจอไอ้รุ่นพี่บ้านั่นอีกแล้ว
"ฉันไปคุยกับพี่อาร์มแป๊บนะ" พูดจบน้ำอุ่นก็เดินไปหาพี่อาร์มเลย อย่าทิ้งฉันไว้ตรงนี้สิน้ำอุ่น
"อ้าว เมียจ๋า" นั่นไงล่ะ เอาอีกแล้ว ไอ้พี่เจมส์ตะโกนลั่น จนนักศึกษาหันมามองฉัน
'นี่เมียพี่เจมส์เหรอวะ'
'แหวะ ไม่เห็นสวย'
'ที่โรงอาหารพี่เจมส์ก็บอกว่ายัยนี่เป็นเมีย'
'พี่เจมส์น่าจะหาได้ดีกว่านี้นะ'
เสียงซุบซิบจากบรรดานักศึกษาดังขึ้น ฉันอยากจะวาร์ป ออกจากตรงนี้
"เมียมาหาเค้าเหรอ" ยังเขายังไม่หยุดแหกปาก
"เมียพ่องงงง" แพรวจะไม่ทน นอกจากจะทำให้อายแล้ว เขายังทำให้ฉันถูกคนอื่นว่าอีกด้วย
"ฮ่าๆ เมียก็ ไม่ต้องเขินหรอก"
"ฉันไม่ได้เขิน พี่เลิกแกล้งฉันได้แล้ว" ฉันจะร้องไห้แล้วนะยะ
"ฮึ" เขาตอบมาแค่นี้ และเดินออกไป
"พี่เจมส์เอาคืนแกไม่จบเลยว่ะ" น้ำอุ่นเดินมาตบไหล่ฉันเบาๆ
"เออดิ่ ไปห้างกันเถอะ"
พวกเราออกจากรั้วมหาวิทยาลัย และตรงไปที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง
"ไปกินชาบูกัน" น้ำอุ่นเอ่ยชวน
"ไปสิ"
เรา 2คนกินกันคุ้มมาก แน่นท้องมาก จนต้องมาเดินย่อย
"น้องแพรว น้องแพรวจริงๆ ด้วย" มีชายคนหนึ่ง หน้าตาดีมาก เดินมาจับมือฉัน ว่าแต่ใครวะ
"..." ใครวะ นึกไม่ออก
"ทำหน้าแบบนี้ จำพี่ไม่ได้แน่ๆ"
"แฮร่ๆ แพรวนึกไม่ออก"
"พี่เบิร์ดไง รุ่นพี่แพรว 2ปี ตอนนั้นพี่อยู่ม.6 แพรวอยู่ ม.4" ฉันคิดตามที่เขาพูด
"อ๋ออ พี่เบิร์ดหล่อขึ้นมากเลย แพรวจำไม่ได้เลย"
"แพรวก็สวยมาก แล้วมาเรียนที่นี่เหรอ"
"ใช่ค่ะ แพรวอยู่ มหาวิทยาลัยK"
"เฮ้ย พี่ก็มหาวิทยาลัยK ปีสาม คณะนิติศาสตร์อะ"
"ว้าว นักกฎหมาย คิกๆ แพรวอยู่คณะวิศวะ"
"ดีจังเลย เออนี่เพื่อนพี่ ไอ้บาส ไอ้แชมป์"
"ดีคร้าบ" หูยย หล่อทุกคนเลยง่ะ
"ดีค่า นี่เพื่อนแพรว น้ำอุ่นค่ะ"
"สวัสดีค่ะ" น้ำอุ่นส่งยิ้มหวานๆ ไปให้ ฉันเห็นพี่แชมป์ มองน้ำอุ่นตลอดเลย
"แพรวพี่ขอไลน์ไว้หน่อยสิ" พี่เบิร์ดยื่นสมาร์ทโฟนให้ฉัน
"ได้เลย" ฉันรับและแอดไลน์ไว้
"ขอบใจจ้า"
"งั้นแพรวไปก่อนนะ เจอกันที่ม.นะคะ บ๊ายบาย"
"บายครับ"
ฉันและน้ำอุ่นก็แยกตัวออกมา เดินเล่นกันสักพักก็กลับห้อง
21.30น.
~LINE~
-BIRD-
BIRD : นอนยังคร้าบ
PRAEW : ยังค่า
BIRD : นอนดึกจัง
PRAEW : ดูละครอยู่ง่ะ พี่เบิร์ดล่ะคะทำอาราย
BIRD : พี่อ่านหนังสือครับ แต่คิดถึงเลยทักหา
PRAEW : เขินเลย คิกๆ
BIRD : 555 งั้นพี่ขอตัวนอนก่อน แพรวอย่านอนดึกล่ะ
PRAEW : ค่า ฝันดีนะคะ
BIRD : ฝันดีครับ
กรี๊ดดดด ฟินจังเลยโว๊ยย ฉันนั่งยิ้มกับสมาร์ทโฟนคนเดียว แล้วลุกไปปิดโทรทัศน์ และเข้านอนทันที เชื่อฟังพี่เบิร์ด คิกๆ
มหาวิทยาลัยK
"แพรว" ฉันจอดรถเสร็จกำลังจะเดินเข้าตึกวิศวะ แต่มีคนเรียกฉันซะก่อน
ฉันหันกลับไปตามเสียงเรียก ก็อ๋อทันที หนุ่มสุดหล่อของฉัน 'พี่เบิร์ด' นั่นเอง
"อ้าว พี่เบิร์ด มาทำไรคะ"
"มาหาแพรวไง" พี่เบิร์ดยิ้มให้ฉันจนตาหยี น่าร๊ากกก
"คิดถึงแพรวเหรอ" ฉันเอ่ยแซวเขายิ้มๆ
"ใช่ พี่คิดถึง" เขาตอบพร้อมลูบท้ายทอยแก้เขิน หน้าฉันร้อนผ่าว ตอนนี้คงแดงมาก
"คิกๆ"
"เย็นนี้ไปกินข้าวกันไหม" เขาเอ่ยชวน
"พี่เบิร์ดเลี้ยงน๊า"
"ไม่มีปัญหา แพรวพักที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปรับ"
"เดี๋ยวแพรวขับรถไปเองดีกว่าค่ะ" เวลาไปกลับจะได้สะดวกๆ ไม่ต้องให้เขาคอยรับส่ง
"เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่ส่งชื่อร้านให้ในไลน์ แล้วเจอกันนะ"
"ค่า แพรวไปเรียนก่อนนะคะ"
"ครับ" เราก็แยกย้ายกันขึ้นเรียน
18.30น.
พี่เบิร์ดส่งโลเคชั่นร้านมาให้ ฉันใช้เวลาไม่นาน ก็มาถึงร้าน
"รอนานไหมคะ"
"ไม่นานครับ พี่สั่งอาหารแล้วนะ"
"ค่ะ พี่เบิร์ดเรียนหนักไหมคะ" ฉันรู้มาว่า เรียนนิติยากพอสมควร
"ก็นิดหน่อยนะ พยายามจำมาตราต่างๆ น่ะ แพรวล่ะ"
"ก็ยังไม่ได้เรียนอะไรมาก ต่อไปน่าจะหนักเหมือนกัน" วิศวะก็ใช่ย่อยซะที่ไหนล่ะ
"ตั้งใจเรียนนะครับ" เขาลุกขึ้นมาจับหัวฉันโยกไปมา
"ง่า เดี๋ยวผมแพรวยุ่ง" โถ่ว
เรานั่งกินอาหารไป คุยกันไป จนถึงเวลากลับ ฉันขับรถมาถึงคอนโด ไลน์บอกพี่เบิร์ดและเข้านอนเลย
เช้าวันต่อมา
"ไงเมีย" ใครเรียกใครวะ
"แน่ะ เรียกไม่ตอบอีก" ฉันเริ่มเอะใจ อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้พี่เจมส์ เอาให้ชัวร์เลยหันไปหาต้นเสียง
"กว่าจะหันมานะเมีย" เขายกยิ้มอย่างกวนๆ
"พี่เจมส์ เลิกแกล้งแพรวได้แล้ว" ลองพูดดีๆกับเขาดู เผื่อจะเลิกแกล้ง
"ว๊า ไม่สนุกเลยแหะ"
"มีอะไรเปล่า แพรวจะได้ไป"
"เมื่อคืนไปกินข้าวกับใครมาเหรอครับ" มีคงมีครับ ขนลุก! ดีขนาดนี้พูดประชดปะวะ
"รุ่นพี่"
"นึกว่าแฟนซะอีก"
"ตอนนี้ไม่ใช่ต่อไปไม่แน่" ฉันพูดไปยิ้มไป=//=
"ฮึ" เขาตอบมาแค่นั้นและเดินออกไป ฉันก็เลยขึ้นห้องเรียน
"เป็นไงบ้างแกเมื่อคืนนี้" เสียงน้ำอุ่นถาม เธอทำหน้าแบบอยากรู้สุดๆ
"ก็แค่กินข้าวกันเฉยๆ คุยกันแต่เรื่องเรียนอะ"
"พี่เบิร์ดชอบแกแน่เลย" หน้าฉันร้อนผ่าวเมื่อน้ำอุ่นพูดประโยคนี้
"บ้าน่า คงไม่หรอก" ในใจฉันก็อยากจะให้ใช่นะ ฮ่าๆ
"ทำไมหน้าแดง กิ้วๆ"
"ไม่ต้องแซว เรียนไปเลยย่ะ"
"ฮ่าๆ เรียนก็เรียน"
พักกลางวัน
"แพรวพี่ซื้อข้าวให้แล้ว" ฉันเดินก้าวเข้าโรงอาหาร พี่เบิร์ดก็เดินมาหาฉันเลย
"ขอบคุณนะคะ"
"น้องน้ำอุ่นพี่ก็ซื้อไว้ให้แล้วนะครับ"
"งุ้ย ขอบคุณนะคะ ใจดีจังเลย" น้ำอุ่นยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มาก
"เมียจ๋าาาา" เสียงเข้มๆ แบบนี้ ใช่แน่ๆ แล้วมาเรียกอะไรตอนที่ฉันอยู่กับพี่เบิร์ดเนี่ย -*-
"เมียจ๋า ไปนั่งกับผัวไหม" เขาเดินมาจับมือฉัน
"เมีย?" พี่เบิร์ดเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เขามองหน้าฉันสลับกับมองหน้าพี่เจมส์
"พี่เจมส์เขาแกล้งแพรวอะ อย่าไปใส่ใจเลย" ฉันตอบพี่เบิร์ด เขาก็พยักหน้าให้ฉัน
"ปล่อยมือ เลิกแกล้งแพรวได้แล้ว" ฉันแกะมือเขาออก และเดินหนีไปที่โต๊ะ ที่เพื่อนพี่เบิร์ดนั่งอยู่
ส่วนน้ำอุ่น เดินไปหาพี่คิมของเธอ
"ทำไมเขาถึงแกล้งแพรวแบบนี้ล่ะ" พี่เบิร์ดเอ่ยถามขณะที่เรานั่งกินข้าว
"แพรวไปแกล้งเขาก่อนอะ เขาเลยเอาคืน" วันนั้นไม่น่าไปแกล้งเขาเล๊ย -*-
"อ๋อ นึกว่าแพรวมีแฟนแล้ว"
"แพรวไม่มีแฟนค่ะ"
"ครับ" เขาตอบและยิ้มให้ฉัน ไม่มีมุกแบบจะเป็นแฟนให้ไรงี้บ้างเหรอ นี่ฉันหวังอะไรอยู่เนี่ย...
- ผู้เขียน
