ถางเมิ่งหรูผินใบหน้างามออก นางรักเขา รักมาตลอดตั้งแต่ชาติก่อน แต่ทว่าความรักที่มีให้นั้นท่านอ๋องไม่เคยใส่ใจเลย
“หม่อมฉันเป็นของท่านอ๋องก็ย่อมได้ แต่แค่คืนนี้เท่านั้น…” ถางเมิ่งหรูคิดจะตอบแทนบุญคุณความแค้นด้วยความบริสุทธิ์ของตัวเอง หลังจากนั้นนางจะวางแผนหนีไปจากที่นี่ ไม่ให้ท่านอ๋องต้องอึดอัดใจอีก
ฝ่ามือหนาช้อนปลายคางเล็กของสตรีโฉมสะคราญ สายตาคมกวาดมองดวงหน้าที่แสดงออกว่ามีเรื่องกังวลใจ “คืนนี้เจ้าเป็นของข้า…แม้แต่คืนอื่น ๆ ก็ต้องเป็นของข้าด้วยเช่นเดียวกัน” สิ้นถ้อยคำข่มขู่ให้ความรู้สึกกดดัน ริมฝีปากหยักสวยก็ประกบลงมาครอบครองด้วยความรู้สึกโหยหา เรียกร้องและต้องการ แม้สิ่งที่แสดงออกไปจะเป็นเพราะตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดก็ตาม
มือเรียวสวยคล้องลำคอแข็งแรงของจวิ้นอ๋อง แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าเสี่ยงที่จะตั้งครรภ์เหมือนชาติก่อนแต่นางก็ฝืนความรู้สึกและความต้องการไม่ได้ ถางเมิ่งหรูหลับตาลงซึมซับกา
