ตลอดเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ฟ้ารดาย้ายออกไป คำรามก็เอาแต่ทำงานและดูรูปที่นักสืบส่งมาให้ดู แต่ละใบมีแต่รูปที่ฟ้ารดาใช้ชีวิตดีและแถมมีชายที่มารับเธออยู่เคียงข้างตลอด และเหมือนว่าเธอจะอยู่ดีมีสุขกับผู้ชายคนนั่นมากกว่าตอนอยู่ในฟาร์มกับตน มองเห็นฟ้ารดามีความสุขแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้ เพราะในแต่ละวันเขาโหยหาเรือนร่างเล็กหอมรัญจวนของหล่อน จะหลับก็หลับไม่ลง เพียงแค่เปลือกตาปิดสนิทภาพและเสียงครวญครางของฟ้ารดาก็แทรกเข้ามาในมโนภาพ และหลังจากได้ครอบครองน้องนาง เขาก็ไม่สามารถแตะต้องเพื่อนได้ ไม่สามารถทำรักกับคนอื่นได้ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ คำรามเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมต้องเป็นแบบนี้
“รามคะ ตั้งแต่เพื่อนกลับมาจากเที่ยวรามดูเปลี่ยนไปนะ รามไม่เคยนอนกอดเพื่อน ไม่เคยรักเพื่อนเลย รามก็แยกห้องนอนด้วย รามเป็นอะไรคะ” หล่อนถามแฟนหนุ่มเมื่อทานมื้อเย็นเสร็จ เขาเข้ามาเอาเสื้อผ้าในห้องนอนของเขาที่หล่อนย
