ตั้งแต่ขึ้นมาบนห้องเขายังไม่ได้อาบน้ำ เขาเดินวนไปเวียนมาในห้องอย่างใช้ความคิด คำรามไม่รู้เลยว่าทำไมเรื่องของฟ้ารดาถึงได้รบกวนเขาแบบนี้ แม้แต่น้ำก็ยังไม่อาบ เขาต้องการหล่อนหรือว่าต้องการอะไรกันแน่ คำรามเดินวนไปมาในห้องจนตอนนี้เสียงไก่ขัน เขาก็ยังไม่ได้นอนยังคงอยู่ในชุดเดิม ขอบตาดำคล้ำอย่างคนอดหลับอดนอนอย่างเห็นได้ชัด
“ปวดหัวเว้ย! ทำไมต้องคิดด้วยวะ” เขาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงแล้วยกมือกุมขมับด้วยใบหน้าเครียดขรึม
“นั่นเมียมึงนะไอ้ราม มึงแน่ใจว่าจะปล่อยไปมีผัวใหม่” พูดถามตัวเองคนเดียวและตอบเอง
“ดี ไปเลย ดีเหมือนกัน เวลาเบื่อจะได้ไม่ต้องหาเรื่องเขี่ยทิ้งให้ยาก” คำรามพยายามคิดแบบที่พูดทั้งๆ ที่สมองอีกส่วนของเขาบอกกลับมาว่า ‘ไม่มีทาง ฟ้าเป็นเมียกูต้องอยู่กับกูเท่านั้น’
“คิดว่าไปรอดก็เชิญ”
กัดฟันพูดออกมาด้วยความเดือดดาลอารมณ์ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่ออาบน้ำ เพราะตอนนี้เช้าแล้ว เขาอย
