ห่วงใยเสมอ
500 คำ
ตอนที่ 3
"เดือนหน้าแม่จะย้ายไปอยู่ที่เบอร์ลินแล้วนะลูก แทนจะไปกับแม่มั้ย ถ้าอยากไปเรียนต่อที่โน้น มิสเตอร์คาร์ลเค้าก็ไม่ว่าอะไรนะลูก" มารดารีบบอกลูกชาย หลังจากที่แทนคุณนอนคิดมาทั้งคืน เขาก็ตัดสินใจบอกผู้เป็นมารดาว่าเขาอยากเรียนบัญชีอยู่ที่นี่ ซึ่งแม่ของเขาก็ไม่สามารถฝืนใจลูกชายของเธอได้ เพียงแต่ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเท่านั้น
"หลังจากที่ลูกไปเรียนมหาลัยแล้ว บ้านของเราอาจจะติดป้ายขายนะลูก"
"แม่จะขายบ้านเหรอครับ"
"ก็ใช่น่ะสิ อีกหน่อยแทนไปอยู่หอแล้วใครจะดูแลบ้านละ เรามีกันแค่สองคนแม่ลูกนะ หนูมุกกับแม่เค้าก็ทิ้งเราไปแล้ว แม่ก็กลัวแทนเหงานะสิ ไปอยู่หอมีเพื่อนเยอะ ๆ ในมหาลัยจะได้ไม่เหงานะลูกนะ"
"แล้วแม่จะอยู่ที่เบอร์ลินนานแค่ไหนครับ"
"แม่ก็ไป ๆ มา ๆ นั่นแหละ พอดีช่วงนี้ คาร์ล เขาไม่ค่อยชินกับอากาศร้อนที่เมืองไทย แม่จะได้กลับอีกทีก็คงจะเป็นตอนหน้าหนาว ถ้าหน้าร้อนแม่ก็อยู่ที่โน่น แทนไม่ว่าอะไรแม่ใช่มั้ยลูก" ผู้เป็นมารดาเอ่ยถามลูกชาย
"ในเมื่อมันเป็นความสุขของแม่ผมก็ไม่ขัด ถือว่าเราแลกกันครับ เพราะว่าแม่ก็ยอมให้ผมเรียนบัญชีแล้ว"
"จ๊ะลูก แทนชอบอะไรแม่ก็ชอบอันนั้นแหละ"
คืนนั้นแทนคุณก็แชทไปบอกเพื่อนสนิทก่อนนอน
ไอ้ต้า่วแทน
: มุก...ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนบัญชีเหมือนแกว่ะ
ยัยมุกยักษ์
: ไอ้บ้า!..แกจะมาตามฉันทำไม คณะบัญชีมีแต่สาว ๆ เดี๋ยวเค้าก็มองว่าแกเป็นตุ๊ดหรอก
ไอ้ต้า่วแทน
: ใจจริงฉันก็ไม่ได้ชอบเทคนิคแพทย์เท่าไหร่หรอก แต่ตอนนั้นแม่ฉันอยากให้เรียนไง อะไรก็ได้ที่เป็นสายสุขภาพแม่บอกว่ามันจะไม่ตกงาน
ยัยมุกยักษ์
: อ่าว..แล้วตอนนี้ทำไมน้าพิมพ์ ถึงยอมล่ะ
ไอ้ต้า่วแทน
: แลกกับการที่แม่จะไม่อยู่กับฉันแล้วนะสิ
ยัยมุกยักษ์
: แล้วแม่แกจะไปไหนวะ
ไอ้ต้าวแทน
: แม่จะไปอยู่กับ มิสเตอร์คาร์ลที่เบอร์ลิน
ยัยมุกยักษ์
: เหงาแย่เลยดิ
ไอ้ต้า่วแทน
: ก็เหงาอีกไม่กี่เดิือน เดี๋ยวก็ไปเรียนมหาลัยแล้ว
ยัยมุกยักษ์
: ถ้าแกชอบคณะบัญชีจริง ๆ ฉันก็ไม่ขัดหรอก แต่ถ้าจะมาตามฉัน ฉันบอกเลยนะว่าไม่ควร...
ไอ้ต้า่วแทน
: เอ่อ ฉันชอบ ๆ พอใจแกยัง
ยัยมุกยักษ์
: งั้นก็ดี มีไรฉันจะได้ปรึกษาแกได้เหมือนเดิม
ไอ้ต้า่วแทน
: ฉันก็เหมือนกันแหละ แค่นี้ก่อนนะ แม่ฉันเรียก
- ผู้เขียน
