“คุณอ่านหนังสือที่ผมเขียนด้วยหรือ”
“เปล่า ไม่ได้อ่านค่ะ แต่ที่ต้องรู้ประวัติของคนอย่างคุณให้มากขึ้น เพราะฉันก็ต้องการจะรู้ว่า ศัตรูของฉันมีความสามารถมากแค่ไหน” คำตอบที่แสนจะตรง
“โอ๊ะ โอ๊ะ โอ้...” เขาแกล้งทำเสียง
เธอทำแสยะยิ้ม ดีใจที่ได้ตอกกลับเขาไปบ้าง ยังเจ็บแค้นไม่หาย ทำตัวใหญ่คับทั้งที่บ้านและที่ทำงาน
“ขอโทษนะคะคุณธามที่ไม่ได้เคาะประตู พอดีมือของสุดใจไม่ว่างน่ะค่ะ”
สองมือของคุณสุดใจมีถุงคลุมเสื้อผ้าเข้ามาสองสี
“ถุงสีดำนี่ของคุณธาม ส่วนถุงสีเทาคือของคุณป่านค่ะ สุดใจเอาแขวนไว้ตรงนี้นะคะ”
“ขอบคุณมากครับคุณสุดใจ”
ธราเทพเดินตรงไปหยิบถุงสีเทา แล้วตรงมาที่หญิงสาว
“เข้าไปเปลี่ยนชุดนี้ในห้องน้ำ” เขาออกคำสั่งอีกแล้ว
“ทำไม” เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ
“เราสองคนต้องออกงานคู่กัน”
“เหอะ...” ปอป่านทำเสียงดังออกมา
“ฉันไม่ไป” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขา
“เฮ้อ...” ธราเทพ
