พอกลับมาถึงประเทศไทย ตะวันก็แทบไม่มีเวลาพักเมื่อทั้งความรู้และเครื่องมือทางการแพทย์ใหม่ๆที่เธอเอากลับมาด้วยนั้นจำเป็นต้องได้รับการถ่ายทอดให้กับบุคลากรทางการแพทย์
“หมอตะวันคะ ช่วงบ่ายท่านประธานบอกว่าจะมีแพทย์จากมหาลัยแพทย์สิบกว่าที่มาฟังการบรรยายด้วย...คุณหมอคะ...คุณ...”
“อืม ได้ยินแล้ว ขอพักก่อน ถ้ามีอะไรก็ค่อยเอาเข้ามาหลังบรรยายของวันนี้เสร็จนะ”
“ค่ะ ได้ค่ะ”
มารี เลขาของตะวันเดินเข้ามารายงานก่อนจะเดินกลับออกไป
“เฮ้อ...”
พอเลขาเดินออกไป ตะวันก็ต้องเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อยล้า ทั้งอากาศเปลี่ยน เวลาเปลี่ยน แถมยังทำงานตั้งแต่วันแรกที่มาถึง ทำเอาเธอแทบทนไม่ไหวหลับคาแท่นบรรยายหลายต่อหลายครั้ง
“แล้วทำไมอีตานี่เงียบจัง...”
คุณหมอสาวอดที่จะมองไปยังโทรศัพท์เครื่องเล็กไม่ได้ เพราะกว่าอาทิตย์แล้วที่เพชรภีระไม่โทรไม่ส่งข้อความมาหา
“หรือว่าอีตานั่นจะเปลี่ยนใจแล้ว”
พ
