“หนูน้ำต้องนอนกับพี่ ฝันดีนะหนูชล”
อัคคีดึงวารินจนหลุดจากน้องสาว จากนั้นก็ตัดสินใจซ้อนร่างเล็กบอบบางเอาไว้ในอ้อมแขน โดยไม่สนใจอาการดิ้นรนและเสียงโวยวายต่อว่าเขา เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้วารินไปนอนกับชลธิดา ขืนปล่อยให้ไปนอนด้วยกันแผนการที่เขาวางเอาไว้ก็พังหมดสิ
“ปล่อยน้ำนะคะพี่คีย์”
“ไม่ปล่อย หนูน้ำต้องนอนกับพี่ เราสัญญากันแล้วนะครับ อย่าลืมสัญญาสิ”
“น้ำไปสัญญากับพี่คีย์ตอนไหน อย่ามาโมเมสิ ปล่อยน้ำลงเดี๋ยวนี้นะ”
“ถึงห้องแล้วจะปล่อยครับ”
ชลธิดาได้แต่ยืนอึ้ง มองพี่ชายอุ้มเพื่อนสนิทขึ้นบันได ดวงตามองร่างสูงกำยำที่อุ้มร่างเล็กเอาไว้แน่น แม้ถูกทุบตีแต่ดูเหมือนพี่ชายตัวดีของเธอก็คงไม่รู้สึกรู้สาอะไร ขนาดถูกด่าขนาดนั้นยังเฉย อยากรู้เหลือเกินว่าวารินไปทำอีท่าไหนถึงสามารถทำให้คนที่เคยเคร่งขรึมเยือกเย็นเปลี่ยนนิสัยได้ถึงขนาดนี้
“อึ้งไปเลยหรือครับน้องชล”
“ทั้งอึ้ง ทั้งงงเลยค่ะ หรือพี่ฮาร์ทไม่อึ
