เสน่หา...มารยารัก EP.10
1291 คำ
เช้าวันต่อมา...
แสงแดดสาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนทำให้ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงกว้างเริ่มขยับตัว แต่ก็ต้องชะงักกึก เพราะเมื่อขยับก็พบว่ามีอะไรบางอย่างกดทับอยู่ที่หน้าอก ดวงตาคู่งามลืมตาขึ้นมองดูว่ามันคืออะไร แล้วดวงตาก็เบิกกว้างเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นว่ามันเป็นอะไร
...มะ...มือใครเนี่ย...
เสียงหนึ่งที่ร้องก้องอยู่ในใจ ใบหน้าเรียวเล็กจิ้มลิ้มเงยขึ้นไปมองเจ้าของมือหนาใหญ่ที่พาดอยู่บนหน้าอกอย่างโกรธจัด แต่เมื่อเห็นใบหน้าคมเข้มที่หลับสนิท หัวใจก็แทบหยุดเต้นเพราะมันคือหน้าของชายหนุ่มที่ทำให้เธออารมณ์เสียมาตั้งแต่เมื่อวาน
“พี่คีย์!”
วารินร้องเสียงหลง สองมือดันร่างหนาที่นอนชิดกับร่างเธออย่างตะลึง ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เธอมานอนกับพี่ชายของเพื่อนสนิทได้อย่างไร หญิงสาวขยับกายออกห่างอย่างเร็วพร้อมกับลุกขึ้นนั่งแล้วก็ต้องร้องกรี๊ดออกมาเมื่อพบว่าบนกายไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น
“กรี๊ดดดดดดดดด!”
เสียงร้องของวารินทำให้คนที่นอนหลับอย่างมีความสุขต้องสะดุ้งตัว ลุกขึ้นทันทีด้วยความตกใจ มือหนายกขึ้นมาขยี้ตาเล็กน้อยๆ ลืมตาขึ้นมามองร่างเล็กที่กำลังกรี๊ดร้องอย่างขบขัน ไม่นึกว่าพอตื่นขึ้นมาแล้วหญิงสาวมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ เขาก็แค่จับถอดเสื้อผ้าเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องโวยวายเสียงดังเลย
“เป็นอะไรหรือเปล่าหนูน้ำ”
สิ้นเสียงของอัคคี วารินก็หุบปากที่กรี๊ดร้องฉับพลัน เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคมเข้มที่ส่งยิ้มให้เธออย่างเกรี้ยวกราด ถามมาได้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เป็นสิ! เป็นมากเสียด้วย
“พี่คีย์ทำแบบนี้กับน้ำทำไม”
วารินตวาดใส่เสียงเขียว ร่างเล็กถลาเข้าไปหาร่างใหญ่อย่างโกรธแค้น สองมือฟาดลงไปบนแผงอกกว้างเอาเป็นเอาตาย โกรธจนพูดไม่ออก ไม่นึกเลยว่าเธอต้องมามีสภาพนี้ เพราะผู้ชายคนนี้คนเดียว เธอถึงมีสภาพแย่ๆ เช่นนี้ แบบนี้มันยอมไม่ได้!
อัคคีมองใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มอย่างเอ็นดู สายตาเหลือบมองเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นผ้าห่มผืนใหญ่อย่างเจ้าเล่ห์ ตื่นมาก็ได้เห็นวิวดีเลย ถือว่าคุ้มแสนคุ้ม แต่ดูท่าสาวน้อยที่น่ารักของเขาอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าเลย สงสัยวันนี้เขาต้องพาไปออกไปเที่ยวอีกดีกว่า อารมณ์จะได้ดีขึ้น
“ทำอะไรหรือครับ พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย ว่าแต่วันนี้เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดี”
“ไม่ต้องมาเฉไฉเลย ไอ้พี่คีย์บ้า ถอดเสื้อผ้าของน้ำทำไม แล้วเมื่อคืนพี่คีย์ทำอะไรน้ำอีกหรือเปล่า ต้องทำแน่เลยใช่ไหม”
เสียงหวานปนเขียวยังโวยวายไม่หยุด สองมือก็ฟาดลงบนร่างกึ่งเปลือยของอัคคีอย่างเอาเรื่อง จนลืมไปสนิทว่าตอนนี้บนกายของเธอไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าสักชิ้นบนกาย
ส่วนคนที่ถูกประทุษร้ายก็เอาแต่นิ่ง ไม่ยอมขยับ ปล่อยให้คนตัวเล็กระบายอารมณ์เดือดอยู่อย่างนั้น เพราะตอนนี้สายตากับสมองของเขากำลังสนใจผิวขาวเนียนอมชมพูกับเนินอกอวบอิ่มเกินตัวของหญิงสาวมากกว่า ไม่คิดเลยว่าพอถอดเสื้อผ้าออกจะมีของล้ำค่าซุกซ่อนเอาไว้มากมายขนาดนี้
วารินชะงักกึก สองมือค้างอยู่กลางอากาศ เมื่อเห็นสายตาระยิบระยับของอีกฝ่าย สายตาคู่นั้นกำลังจ้องมองมาทางเธอ ว่าแต่มองอะไรล่ะ บนตัวเธอมีอะไรที่ทำให้ตาแก่บ้านี่สนใจ ดวงตาคู่กลมโตก้มลงมองตามสายตาของอัคคี แล้วหน้าก็แดงก่ำเพราะความอับอายเมื่อเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายจ้องมองอยู่
“กรี๊ดดดดด! ไอ้ตาแก่ลามก!!!”
ร่างเล็กรีบก้มตัวลงต่ำ มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมกาย หน้าแดงก่ำอย่างอับอาย ลืมไปเสียสนิทเลยว่าบนกายไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น เพราะความโกรธเลยทำให้เธอถลาตัวเข้าไปทำร้ายอัคคี จนทำให้ผ่าห่มหลุดหายไปตอนไหนก็ไม่รู้
“ฮ่าๆๆ”
อัคคีหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งกับคำด่าของวาริน เขาลามกที่ไหนกัน เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย มาว่าเขาลามกได้อย่างไร ดวงตาคู่คมสบตามองดวงตากลมโตวิบวับอย่างเอาเรื่อง ทั้งเอ็นดูทั้งขบขัน เปิดให้เขาดูเองไม่ใช่เหรอ แล้วจะมาร้องโวยวายทำไมกัน
“หัวเราะทำบ้าอะไร หันไปทางอื่นเลยนะ ไม่งั้นน้ำจะเกลียดพี่คีย์ไปจนตายเลยคอยดู”
“หนูน้ำมาโกรธพี่ได้ไง หนูน้ำถลาเข้ามาทำร้ายพี่เองนะ”
“แต่เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่คีย์ไม่ใช่หรือค่ะ แล้วใครใช้ให้ถอดเสื้อผ้าของน้ำ”
ยิ่งพูดก็ยิ่งหน้าแดง วารินดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนแทบมิดคอ ดวงตากลมคู่งามกลมโตเงยขึ้นมามองตาแก่เจ้าเล่ห์แถมยังหื่นกามอย่างแค้นใจ เมื่อคืนเธอไม่น่าเชื่อคำพูดของเขาเลย แค่พั้นซ์ไม่กี่แก้ว ไม่น่าเชื่อว่าเธอเมาได้ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เมาจนไม่มีสติถึงเพียงนี้
“หึๆ”
ไม่มีใครบอกให้เขาถอดหรอก ในเมื่อเขาเป็นคนวางแผนเองทั้งหมด คนที่ถอดก็ต้องเป็นเขาสิ ใบหน้าหล่อคมเข้มแต้มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นสีหน้างองำของวาริน หากไม่ทำแบบนี้แล้วแผนขั้นต่อไปของเขาจะสำเร็จได้อย่างไร
“ไม่มีใครใช้หรอกครับหนูน้ำ พี่เห็นหนูน้ำนอนกระสับกระส่าย ก็เลยคิดหนูน้ำคงอึดอัด พี่เลยถอดเสื้อผ้าของหนูน้ำให้ก็เท่านั้นจริงๆ พี่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากถอดเสื้อผ้าเลยนะ สาบานได้”
“น้ำไม่เชื่อพี่คีย์หรอก คนเจ้าเล่ห์อย่างพี่คีย์เชื่อถือไม่ได้”
“อ้าว...พูดความจริงก็ไม่เชื่อ หรือหนูน้ำจะให้พี่พูดว่า เมื่อคืนพี่กอด พี่จูบแล้วก็ทำอย่างนั้นกับหนูน้ำหรือครับ ถ้าให้บอกแบบนั้นก็ได้พี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
“ลามก!”
วารินต่อว่าเสียงเขียว หน้าแดงก่ำกับคำพูดทะลึ่งของอีกฝ่าย ถ้าไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พูดมันก็ดี แต่เพราะสายตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นต่างหากที่ทำให้เธอไม่เชื่อว่าเขาเพียงแค่ถอดเสื้อผ้าเธออย่างเดียว แต่ในเมื่อเขาบอกไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำ คราวต่อไปเธอต้องระวังเธอให้มากกว่านี้ ไม่ให้พลาดเหมือนครั้งนี้อีกเด็ดขาด
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเมื่อเห็นความเกรี้ยวกราดบนใบหน้าจิ้มลิ้มกับดวงตาคู่งามกลมโตคู่นั้น คิดหรือว่าเขาทำแค่ถอดเสื้อผ้าอย่างเดียว ที่ไม่เห็นร่องรอยตามตัวนั่นก็เพราะว่ารอยที่เขาทำมันอยู่บนแผ่นหลังขาวเนียนอมชมพูนั้นต่างหาก ใครมันจะบ้าไปทำตามเนินอกอวบอิ่มคู่นั้นกัน อัคคียิ้มจนตาหยีกับความเข้าเล่ห์และฉลาดของตนเอง
“ลามกที่ไหน พอพูดเรื่องจริงแล้วรับไม่ได้ นี่แหละน่าคนเรา...”
“ออกไปจากห้องนอนของน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ”
/////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
