ก้าวขาออกมาข้างนอกเป็นอย่างก็ให้มันเป็น
“ท่านอ๋องท่านมาทำอะไรที่นี่”จะเป็นด้วยพิษไข้หรือว่าอาการของคนไม่ยอมคน อิงฮวา เอ่ยปากถามทันที
โม่โฉว่ยิ้มเหยียดที่ริมฝีปาก
“คิดว่าข้าห่วงใยเจ้าอย่างนั้นหรือ”
“อ้าว ถามดีดีไม่ห่วงก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่มายืนทำไมที่หน้าห้องอิงฮวามีจุดประสงค์ใดกันแน่”
“ข้ามา...ข้ามาเพื่อดูว่าเจ้าแอบพาชู้รักมา พลอดรักกันในตำหนักข้าหรือไม่”ชี้มือมาที่ตัวเอง
“ข้าไม่อาจทำเรื่องต่ำทรามเช่นนั้น แต่เมื่อคืนข้าเห็นได้ชัดว่าคนผู้หนึ่ง ที่มีฐานันดรสูงส่งกลับพาหญิง...คณิกามาเริงรักทั้งๆ ที่ เพิ่งจะแต่งชายา”พูดไปแล้วแทบจะตบปากตัวเองในเมื่อออกอาการไหน้ำส้มแตกเพียงนั้นยังจะ ไล่ความคิดเหล่านั้นออกไปไม่ไม่ใช่ไหน้ำส้มแต่เป็นการพูดให้อีกคนรู้สึกตัวว่าตัวเองมีชายาแล้วไม่สมควรจะทำตัวดังเช่นชายโฉดทั่วไป โม่โฉว่เลิกคิ้วสูงอิงฮวาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าใบหน้าหล่อเหลานั้นน่ามองเพียงใด
“ที่แห่งนี้เ
