บทนำ
1256 คำ
"น้องแพมพี่มีข่าวดีมาบอก อร๊าย"
หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังเปิดโซเชียลอ่านข่าวของตัวเองเงยหน้ามองผู้จัดการส่วนตัวที่วิ่งถือโทรศัพท์เข้ามาด้วยท่าทีตื่นเต้น
"ว่าไงคะพี่อั้ม หน้าตื่นมาเชียว"
อั้มเดินมานั่งลงข้างๆหญิงสาวก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี สงสัยจะมีข่าวดีมากถึงได้ยิ้มแก้มปริขนาดนั้น
"น้องแพมคนสวยของพี่ได้รับคัดเลือกให้เป็นพรีเซ็นเตอร์ของสายการบิน loche'airline ค่ะ"
เธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที ไม่ผิดคาดไปจากที่คิดไว้ว่ายังไงเธอต้องได้งานนี้อย่างแน่นอน และที่สำคัญดูจากสายตาของประธานสายการบินแล้วเขาดูสนใจเธออยู่ไม่น้อย
"ดีจังเลยเนาะ"
"แค่เนี้ย.."
"ค่ะ แค่นี้แหละ"
แพมยิ้มออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่นต่อ ผู้จัดการส่วนตัวมองเธออย่างแปลกใจ ใครๆก็อยากจะได้งานนี้แต่ทำไมเด็กในสังกัดของเธอดูไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่เหมือนรู้ผลอยู่แล้วว่าตัวเองต้องได้
"ทำไมมองแบบนั้นคะ"
"เราดูไม่ตื่นเต้นดีใจอะไรเลย เงินตั้งสี่สิบล้านเลยนะไม่ใช่น้อยๆ รับงานแสดงละครทั้งปียังไม่ได้เลย เราควรจะแสดงความรู้สึกอะไรออกมาบ้างสิ"
หญิงสาวยักไหล่อมยิ้มไม่พูดอะไรก่อนจะกดค้นหาข้อมูลของท่านประธานสายการบิน loche'airline พีเจ ดนุพล สกุลวงศ์วานเกียรติ อายุ30ปี มีน้องสาวหนึ่งคนชื่อพีพี แต่งงานกับทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังหรือบอสนายสถานะยังโสด...
"อ่อ เค้านัดไปเซ็นสัญญาพรุ่งนี้เช้าเลยนะ เตรียมตัวนะจ้ะขอสวยที่สุดเลยนะ"
"ค่ะ แพมไม่ทำให้ผิดหวังหรอก"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเพื่อนอนพักผ่อน พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้วเธอจะทำให้เขาพอใจในตัวเธอมากที่สุด ทั้งหล่อทั้งรวยใครไม่ชอบบ้างล่ะ จริงมั้ย...
ทางด้านของพีเจหลังจากที่เขาได้เจอดาราสาว มันเหมือนภาพจำมันติดอยู่ในหัวไม่ยอมหายไปไหน เขาถึงขั้นค้นหาข้อมูลประวัติของเธอแต่ก็ไม่มีอะไรมาก มีแต่ประวัติการทำงานเท่านั้น
"เรียนจบมาจากเมืองนอกด้วยแหะ"
เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ ประวัติของเธอเพอร์เฟคมากใบหน้าสวยธรรมชาติตรงสเปคเขาทุกอย่าง
"ผมว่าที่ป๋าเจเลือกคุณแพมคงไม่ใช่แค่เห็นว่าเหมาะสมเท่านั้นใช่มั้ยครับ"
ผู้ช่วยของเขาเอ่ยถามอย่างสงสัย ชายหนุ่มเงยหน้ามองเปียก่อนจะยิ้มออกมาทันที
"ผมถูกชะตาเธอนะ มันรู้สึกคุ้ยเคยแต่ว่าจำไม่ได้ว่าเคยรู้จักกันตอนไหน บางทีอาจจะไม่เคยรู้จักกันแต่ผมแค่รู้สึกถูกใจ พรุ่งนี้ถ้าเธอมาตามผมด้วยนะ"
"ได้ครับป๋า"
เช้าวันต่อมา...
แพมและผู้จัดการส่วนตัวของเธอเดินทางมาเซ็นสัญญาที่บริษัทในเวลาช่วงเช้า ตอนนี้สัญญาวางอยู่ตรงหน้าแล้ว อั้มเช็ครายละเอียดต่างๆของสัญญาและไม่มีอะไรที่ต้องกังวล ไม่มีข้อผูกมัดที่น่าเกลียดจนเกินไป
"ไม่มีปัญหาอะไรค่ะน้องแพม เซ็นได้เลย"
"ค่ะพี่อั้ม"
หญิงสาวอ่านเช็คอีกรอบก่อนจะเซ็นเอกสารลงไปจนครบทุกหน้า
"ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับคุณแพม"
"ยินดีเช่นกันค่ะ ขอบคุณนะคะที่เลือกแพมให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสายการบิน แพมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังค่ะ"
เธอลุกขึ้นจับมือกับผู้ช่วยที่ชื่อเปียสายตายังมองหาเจ้าของสายการบิน วันนี้เธอยังไม่เห็นเขาเลยมีการเซ็นสัญญาทั้งทีแต่ไม่มาดูซักหน่อยใจร้ายจริงเชียว
"ขอโทษที่มาสายพอดีผมติดคุยงาน"
เธอหันหลังไปมองชายหนุ่ม พีเจเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มด้วยท่าทีเรียบร้อย
"สวัสดีค่ะป๋าเจ"
"สวัสดีครับคุณแพม ผมไม่ได้มาสายไปใช่มั้ย"
เขาเอ่ยถามเสียงหวาน หญิงสาวรีบส่ายหน้าทันที ใครจะไปกล้าตำหนินายจ้างอย่างเช่นเขากันล่ะ
"ไม่สายเลยค่ะ เป็นเกียรติมากที่ป๋าเจมาด้วยตัวเอง"
"ต้องมาสิครับสำคัญขนาดนี้"
เธอเอ่ยออกมาอย่างเขินอาย ชายหนุ่มตอบรับหันไปมองผู้ช่วยก่อนจะถามตารางงานสำหรับวันนี้
"มีงานอะไรอีกรึเปล่า"
"ไม่มีครับ"
"งั้นผมไปข้างนอกได้ใช่มั้ย"
"ครับป๋า"
เขาหันไปยิ้มให้หญิงสาว ผู้จัดการส่วนตัวมองเด็กในสังกัดแล้วก็ท่านประธานของสายการบิน loche'airline อย่างสงสัย ทำไมมีความรู้สึกว่าท่านประธานมองเด็กของเธออย่างมีอะไรบางอย่าง
"เซ็นสัญญาเสร็จแล้วเราไปฉลองที่ได้ร่วมงานด้วยกันดีมั้ยครับ คุณแพมมีงานต่อรึเปล่า"
หญิงสาวหันไปมองผู้จัดการ อำนาจการตัดสินใจอยู่ที่หล่อนไม่ใช่เธอ
"เป็นเกียรติมากเลยค่ะ พี่อั้มคะแพมไปกับป๋าเจได้มั้ยคะ"
"ได้สิคะ ไม่มีงานพอดีวันนี้"
"งั้นเชิญเลยครับคุณแพม คุณอั้ม เดี๋ยวไปรถของผมดีกว่า ทานเสร็จแล้วผมจะกลับมาส่ง"
เขาผายมือเชิญทั้งสองคนให้เดินออกจากห้องไป ผู้จัดการที่เดินเคียงข้างหญิงสาวก็กอดแขนสะกิดเรียกทันที
"พี่ว่าป๋าเจเขามองแพมด้วยสายตาที่แบบ.. อยากจะกลืนกินอ่ะ"
"งั้นเหรอคะ... ก็ถ้าเขาอยากจะกลืนกินแพมก็ได้นะคะกินเลย แพมไม่ติด"
"หล่อนมันร้าย อร๊าย!"
เธออมยิ้มก่อนจะหัวเราะคิกคักกับผู้จัดการ ซักพักชายหนุ่มเดินตามเธอมายืนเคียงข้าง หญิงสาวหุบยิ้มวางตัวให้เป็นปกติก่อนจะมองเขายิ้มๆ
"ไม่คิดว่าที่นี่จะมีเลี้ยงฉลองที่ได้ร่วมงานกันด้วย"
"ปกติก็ไม่มี เพิ่งมีตอนเซ็นสัญญากับคุณแพม"
เธอเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ทำไมรู้สึกเหมือนเขากำลังพูดหยอดเธออยู่ อั้มที่เห็นแบบนั้นก็ปล่อยให้ทั้งสองคนได้คุยกันสองคน เธอเลือกที่จะเดินตามเงียบๆดีกว่าไปเป็นก้างขวางคอ
'ถ้าป๋าเจเกิดชอบสนใจอยากจะจีบแพมขึ้นมาจริงๆเธอจะรีบใส่พานถวายให้เลย ตำแหน่งภรรยาท่านประธานสายการบิน loche'airline ที่ผู้หญิงครึ่งประเทศอยากเป็น เธอสนับสนุนน้องสาวคนนี้สุดตัว'
"ผมรู้สึกคุ้นกับคุณแพมจัง เราเคยเจอกันมาก่อนมั้ย"
"ไม่รู้สิคะ แต่แพมว่ารู้สึกคุ้นเคยกับป๋าเจเหมือนกันนะคะ"
เธอยิ้มออกมาไม่พูดอะไรต่ออีก เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"สงสัยจะเป็นพรหมลิขิตมั่ง"
"งั้นมั่งคะ"
ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มให้แก่กัน ยิ่งได้คุยได้รู้จักเธอมากขึ้น ยิ่งทำให้เขาอยากอยู่ใกล้อยากทำความรู้จักให้มากขึ้นไปอีก
"คุณแพมชอบกินอะไรครับ"
"อาหารญี่ปุ่นค่ะ"
"ชอบเหมือนกันเลย งั้นวันนี้ทานอาหารญี่ปุ่นกันดีมั้ยครับ"
"ก็ดีนะคะ"
- ผู้เขียน
