บทที่5 ออกอาการอยากกินหญ้าอ่อน
2519 คำ
บทที่5 ออกอาการอยากกินหญ้าอ่อน
มือหนายกขึ้นก่อนที่นิ้วชี้จะแตะบริเวณริมฝีปากร้อนแม้จะเดินออกมาจากบ้านเกือบ1ชั่วโมงแล้วแต่ความวาบหวามและหวานล้ำยังตราตรึงให้พ่อเลี้ยงชนะชลนึกถึงเจ้าของความหวานนี้
เมื่อนึกขึ้นมาก็พาลโกรธตัวเองที่ไม่ใช้หัวคิดให้ดีทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น หนุ่มใหญ่แต่หน้ายังอ่อนวัยค่อยๆปิดเปลือกตาลงเพื่อรวบรวมสติให้ลืมความรู้สึกนี้ไปแต่ยิ่งตั้งใจตั้งสติ ยิ่งทำให้จดจำความรู้สึกและเรื่องราวที่เกิดขึ้น ในหัวสมองมีเพียงสองความคิดที่กำลังตีกันให้วุ่น ไม่กินเด็ก กับอยากจูบอีกสักครั้ง
"ไอ้บ้าชลเลิกคิดบ้าๆได้แล้ว ไม่กินเด็กเว้ยไม่กินเด็ก...แต่เด็กมันก็หวานดีแฮะ บ้าชะมัด" พ่อเลี้ยงยังหนุ่มได้แต่ถกเถียงกับความรู้สึกของตัวเอง นี่ถ้าเขามีชนะชลภาคจอมมารกับภาคเทวดา ชนะชลภาคจอมมารคงจะเป่าหูให้เขาทำมากกว่าจูบไปแล้ว ส่วนชนะชลภาคเทวดาดูเหมือนจะห้ามจอมมารไม่ได้เลยสักนิด ชนะชลได้แต่ส่ายหน้าทันใดนั้นเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น
"ครับแม่ โอเคครับเดี๋ยวผมจะไปรับ ครับ สวัสดีครับ" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยกับปลายสายก่อนจะวางสายไป แม่เลี้ยงชนิสา หรือแม่นายแห่งไร่แสนรักโทรศัพท์มาสั่งให้เขาไปรับที่ปางไม้ของพี่ชายโดยด่วน เพราะบิดาโทรไปอ้อนให้กลับมา ชนะชลเดินไปสั่งงานนายหมอกก่อนจะขับรถออกไป
23.00น. ไร่แสนรัก
เชฟโลเลตสีเทาดำเลี้ยงเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ก่อนที่ร่างสูงสมชาติชาตรีอดีตชายชาติทหารของพ่อเลี้ยงชนะชลจะเปิดประตูก้าวลงจากรถ ชายหนุ่มที่เริ่มเข้าสู่วัยกลางคนรีบเดินไปเปิดประตูให้มารดาก่อนที่แม่นายแห่งไร่แสนรักจะก้าวลงมา
"เดี๋ยวผมเดินไปส่งครับ" ชนะชลเอ่ยบอกแต่ผู้เป็นมารดากลับส่ายหน้าน้อย ๆก่อนจะเอ่ยออกมา "นี่ก็ดึกแล้ว ไปนอนเถอะแม่เดินไปเองได้ มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วจะเอาแต่มาดูแลแม่ไม่ได้นะชลต้องแบ่งไปดูแลเมียบ้าง"
"ดูแลเหรอครับ คงต้องจับตาดูไม่ให้ก่อเรื่องเสียมากกว่า นี่มาอยู่แสนรัก8วันก่อเรื่องให้ผมทุกวัน โดยเฉพาะการเอาตุ๊กแกมาเลี้ยงในห้องทั้งที่รู้ว่าผมขยะแขยงมัน" ชนะชลเอ่ยฟ้องมารดาราวกับเป็นเด็กผู้ชายอายุ5-6ขวบถูกเพื่อนแกล้ง
"ปีนี้ลูกอายุเท่าไหร่แล้วชล?" แม่เลี้ยงชนิสาเอ่ยถามบุตรชายอย่างขำขันแต่มีความจริงจังแฝงอยู่ เธอมองลูกชายคนเล็กอีกครั้งก่อนจะเอ่ยต่อเมื่อชนะชลไม่ตอบ
"40แล้วใช่มั้ย เราต้องมีเหตุผลอะไรยอมได้ก็ยอม หนูกระแตเพิ่งจะ20น้องยังไม่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากอะไรนักแม้บางครั้งจะดูเป็นผู้ใหญ่แต่น้องก็ยังมีความเป็นเด็ก ค่อยๆบอกค่อยๆสอนไปเดี๋ยวน้องก็รู้เองว่าอะไรควรไม่ควร อะไรยอมได้ยอมไว้ก่อน หนักนิดเบาหน่อยก็ยอมๆไปและที่สำคัญคนที่ยอมเมีย เชื่อเมีย เกรงใจเมีย นั้นจะเจริญลูกชาย แม่ไปล่ะขึ้นบ้านไปซะ" แม่นายแห่งไร่แสนรักเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป
"ยังไม่ได้เป็นเมียเลย แม่มาสอนให้กลัวเมียซะแล้ว เจริญล่ะไอ้ชลเอ้ย" ชนะชลเอ่ยพึมพำก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มวัยกลางคนเดินผ่านห้องนั่งเล่นไปก่อนจะหยุดชะงักหน้าห้องรับแขกชายหนุ่มมองเข้าไปในห้องรับแขกก่อนที่ภาพเหตุการณ์วาบหวามในตอนบ่ายจะปรากฏขึ้นในหัวเริ่มตั้งแต่ฝ่ามือหยาบกร้านฟาดลงที่บั้นทายแสนนุ่มเหมือนก้นเด็กเลยมาจนถึงตอนที่ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองความหอมหวานของโพลงปากของหญิงสาว
"โอ้ยคิดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิ" ชนะชลได้แต่พร่ำบ่นตัวเองก่อนจะเดินผ่านไปและขึ้นบันไดชายหนุ่มเกือบใหญ่ไม่ได้มุ่งตรงไปยังห้องนอนเพราะมีเอกสารการสั่งซื้อแมลงกาแฟที่ต้องดูจึงเข้าไปที่ห้องทำงานซึ่งอยู่ติดกับห้องนอนแทน
"โอ้ย ยัยกระแต เธอเป็นแม่มดรึไงหลอกหลอนกันอยู่ได้" ชายหนุ่มโงยวายขึ้นเมื่อเริ่มอ่านเอกสารได้ไม่นานภาพที่ตนจุมพิตหญิงสาวก็ยังเด่นชัดในมโนภาพ ยิ่งนึกถึงยิ่งอยากลิ้มลองความหวานอีกครั้ง เมื่ออยากลิ้มลองความต้องการทางธรรมชาติก็ตามมา ให้ตายเถอะ เขาคงไม่ได้อยากกินเด็กหรอกนะ
"ออกไปจากหัวฉันเดี๋ยวนี้ยัยกระแตป่า โอ้ย! ไอ้บ้าชล ไอ้โรคจิต" ชนะชลพร่ำก่นด่าตนเองอย่างบ้าคลั่งจนพอใจแต่แล้วความรู้สึกและมโนภาพเดิมก็แวบมาในหัวอีกครั้งพร้อมกับเหตุการณ์ความใกล้ชิดที่เหมือนจะลืมไปเมื่อวันแรกที่กรรณณารามาอยู่ที่ไร่ในฐานะภรรยาเขา "ไอ้ชล แกต้องไม่กินเด็ก " 'กูอยากกินเด็ก ไม่จริง ไอ้บ้าชล'
หลังจากพร่ำถกเถียงและก่นด่าตัวเองอยู่นานจนเกือบตี2 หนุ่มใหญ่จึงเห็นว่าสมควรจะกลับไปนอนได้แล้วเขาจึงเดินกลับห้องโดยไม่ลืมล็อคห้องทำงาน ชนะชลเข้ามาในห้องนอนที่ตอนนี้มีอีกคนเข้ามาอาศัยร่วมด้วยนอนหลับอุตุอยู่ข้างๆร่างบางมีร่างของเจ้าแมววิเชียรมาศแปรพักตร์ทรยศปะป๊าอย่างเขา ไปมีมะม้าวัยใสเสียแล้ว
ชนะชลมองร่างของแม่มดที่ทำให้ใจและกายเขาปั่นปวนตั้งแต่เปลือกตาที่ภายใต้เปลือกตานั้นมีดวงตาสุกสกาวและซุกซนซ่อนอยู่ เลื่อนลงมาที่จมูกโด่งงามงอนแต่บ่งบอกถึงความดื้อรั้น และริมฝีปากสีเชอรี่ที่เขาได้พิสูจน์มาแล้วว่ามันหวานล้ำ สายตาคมเลื่อนลงมาเรื่อย ๆจนถึงหน้าอกใหญ่เกินตัวของยัยแคระกระแต ปกติเขาจะไม่ได้เห็นมันเพราะหญิงสาวค่อนข้างซ่อนรูป แต่วันนี้เธอใส่เพียงชุดนอนบาง ๆแถมยังไม่ใส่ชั้นในอีกด้วย คงคิดว่าเขาและมารดาจะกลับพรุ่งนี้จึงไม่คิดระวังตัวแม้ปกติเธอไม่ระวังตัวแต่ก็ไม่ถึงขั้นเปิดเผยเหมือนวันนี้ หลังจากจูบเมื่อบ่ายเธอคงไม่ไว้ใจเขาอีกแน่โชคดีที่เธอคิดว่าเขาไม่อยู่
'ใหญ่ชะมัด ซ่อนรูปแถมนมไม่สมตัวสักนิด หน้ามัธยม นมพริตตี้ชัดๆ ถ้าได้จับคง...เดี๋ยวแกคิดอะไรว่ะไอ้หื่นชล พอเลยไม่กินเด็กเว้ย จำไว้ 'คนแอบมองคิดอกุศลและด่าตัวเองเสร็จศัพท์ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำดับร้อนสักนิด ร้อนใจไม่เท่าไหร่ ร้อนกายนี่สิ
3วันต่อมา
"ให้ตายเถอะ เมื่อไหร่เธอจะออกไปจากความคิดฉันซะที ยัยกระแตป่า" ชนะชลได้แต่พึมพำกับตัวเองหลังจากภาพที่เขาจุมพิตหญิงสาว รวมถึงภาพหน้าอกแสนยั่วยวนเมื่อ3วันก่อนยังคงตามมากวนสติเขาทุกครั้งที่ว่าง ยิ่งคิดยิ่งทำให้เขาอยากต่อว่าความหื่นของตัวเองเป็นพัน ๆ รอบ สรุปคือเขาอยากกินเด็กกระดูกอ่อนๆที่อายุห่างกันถึง20ปีใช่มั้ย ให้มันได้อย่างนี้สิ
"นายครับ คุณชุติมาแจ้งว่าอยากเข้ามาดูกล้วยไม้ที่ฟาร์มครับ แถมยังแจ้งว่าอยากให้คนที่พาดูเป็นผู้หญิงด้วย เพราะคุณรัชวีสามีเธอหวง" หมอกที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาในสำนักงานเอ่ยบอก ก่อนจะสังเกตสีหน้าของผู้เป็นนายแล้วเอ่ยถาม "ตามคุณเพียงฟ้ามาดีมั้ยครับ"
ชนะชลหันมามองลูกน้องคนสนิทก่อนจะขบคิด ปกติถ้าเขาไม่ว่างพาลูกค้าเดินดูเองจะให้ภานุหรือเพียงฟ้าสองพี่น้องคู่นี้ทำหน้าที่แทนในฐานะน้องบุญธรรมของเขาแต่ ณ ปัจจุบันการให้เพียงฟ้าทำหน้าที่แทนอาจจะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายตามมาถ้าเกิดคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายหญิงของไร่ได้รู้และมาก่อความวุ่นวาย
"คุณชุติมาจะเข้ามาเมื่อไหร่" ชนะชลเอ่ยถาม ก่อนที่นายหมอกจะเอ่ยบอก "บ่ายโมงวันนี้ครับนาย"
"โอเค นายไปทำงานเถอะเดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง" ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาข้อมือใกล้จะเที่ยงแล้ว เขามีเวลาเคลียร์งานในห้องไม่มากนักก่อนจะหาคนมาดูแลลูกค้าวีไอพีคนดังของจังหวัด
"แต่คุณรัชวีจะไม่พอใจได้นะครับ" หมอกออกความเห็น แต่ผู้เป็นนายกับไม่เดือดร้อนใจสักนิด
"ที่ว่าจัดการเอง ไม่ใช่ไปเองแต่จะไปขอให้ให้คนอื่นช่วย ในเมื่อเอาเพียงฟ้ามาช่วยไม่ได้ยัยตัวอันตรายต้องรับผิดชอบ " ชนะชลเอ่ยก่อนจะก้มลงเซ็นเอกสารบนโต๊ะทิ้งให้หมอกยืนงงอยู่นานในที่สุดก็เข้าใจความหมายของเจ้านายจึงเดินออกไป 'ที่แท้จะให้นายหญิงดูแลนี้เองนายเรา'
"ไม่! " หญิงสาวในชุดที่ดูทะมัดทะแมงเอ่ยบอกหลังจากได้ฟังคำขอร้องแกมบังคับของสามีทางนิตินัย ตลอดสามวันมานี้เธอไม่ได้เจอหน้าเขาเลยเพราะต่างคนต่างหลบคนหนึ่งหลบเพราะกลัวจะคิดฟุ้งซ่านแต่อีกคนหลบเพราะเริ่มไม่ไว้ใจอีกฝ่ายทำให้นี่เป็นวันแรกในรอบสามวันที่ได้เจอกันจะๆและพูดคุยกัน ตลอดสามวันกรรณณาราเข้าไปเรียนรู้และสำรวจงานในส่วนต่าง ๆของไร่แสนรัก รีสอร์ตเคียงใจ และฟาร์มกล้วยไม้เหมือนฝันอย่างจริงจังตามคำขอของผู้มีศักดิ์เป็นพ่อแม่สามีแต่ก็มีบางครั้งที่คิดถึงจุมพิตของเขาในวันนั้น
"กระแต คุณชุติมาเป็นคนดังของจังหวัดเพราะคุณรัชวีเป็นนักการเมืองท้องถิ่นแถมขี้หึงมาก ถ้าเธอไม่กล้า อาคงต้องขอให้เพียงฟ้าเขามาช่วย" ชนะชลเอ่ยบอกพร้อมทั้งทำเหมือนจะกดโทรศัพท์หาคู่ปรับของเธอ กรรณณาราเหมือนกับชัชรินทร์ใครท้าทายหรือเห็นคู่ปรับดีกว่าไม่ได้ และคำตอบที่ได้มาไม่ผิดจากที่เขาคิด
"เค้าทำเอง ถ้าไม่อยากเห็นไร่โดนพังอย่าพายัยนั้นมาเด็ดขาด" กรรณณาราเอ่ยกระแทกเสียงบอกก่อนจะลุกขึ้นยืนและหยิบหมวกขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินออกจากสำนักงานอย่างมาดมั่น
3ชั่วโมงผ่านไป
สายตาคมของพ่อเลี้ยงชนะชลจดจ้องมองอากัปกิริยาของกรรณณาราที่มีเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งเอ่ยแนะนำอธิบายเกี่ยวกับพันธุ์กล้วยไม้ต่าง ๆอย่างคล่องแคล่ว
ใบหน้าหวานปานน้ำผึ่งท่ามกลางดอกกล้วยไม้ที่กำลังเบ่งบานสะพรั่งทำให้เธอดูงดงามน่าเอ็นดูและน่าหลงใหลจนทำให้ชนะชลที่แอบมองอยู่เผลอยิ้มออกมา
อาการเขาชักจะหนักขึ้นทุกวัน โอ้ยอยากจะบ้าชายหนุ่มคิดก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นไป
"คุณชุติมาตกลงซื้อขายกับเราแล้วครับแถมยังชมเปาะว่านายหญิงทั้งสวยและน่ารัก" หมอกเอ่ยรายงานเจ้านายตามที่ลูกค้าเอ่ยบอกมาก่อนจะต้องลอบยิ้มที่เห็นเจ้านายยิ้มออกมาดวงตาทอประกายความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในความรู้สึกที่เจ้านายคงยังไม่รู้
"ตามกระแตมาพบฉันหน่อย" ผู้เป็นนายเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงอ่านข้อความจากนักการเมืองรุ่นพี่อย่างรัชวีที่มีแต่ถ้อยคำชื่นชมกรรณณารารัชวีคงได้ยินจากคำบอกเล่าของภรรยา หมอกมองยิ้มๆก่อนจะเดินออกไปตามนายหญิง มีเมียเด็กก็งี้แหละ นายเราคงหลงรักเมียเด็กเข้าแล้ว ฮะฮะฮะ
ในเวลาต่อมากรรณณาราต้องมานั่งมองเจ้าของห้องทำงานที่เอาแต่เซ็นต์อะไรสักอย่างด้วยความไม่ชอบใจที่มากขึ้นเรื่อย ๆ
แล้วจะเรียกเธอมาทำไมถ้าจะนั่งทำงาน หญิงสาวได้แต่บ่นในใจอย่างคนถูกขัดใจ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่นั่งเซ็นต์นู่นเซ็นต์นี่อยู่นั้นกำลังควบคุมไม่ให้ทำตามใจปรารถนา นั่งทำปากจู๋อยู่ได้ ให้ตายเถอะมันน่าจูบซะจริง หยุบหนอ ไม่รังแกเด็กหนอ กินเด็กเป็นอมตะหนอ เฮ้ย ไม่ใช่กินเด็ก ไม่ดีหนอ
"นี่อาชลเรียกเค้ามาแล้วไม่พูดมันหงุดหงิดรู้มั้ย หิวจะตายอยู่แล้ว" กรรณณาราเอ่ยอย่างเหลือจะทน กระเพาะน้อย ๆครวญครางจนไม่อาจจะทนไหว
"โอเคงั้นเดี๋ยวพาไปกินข้าวที่ร้านที่อร่อยที่สุดในจังหวัด เพื่อตอบแทนที่สร้างความประทับใจให้ลูกค้าจนชมไม่ขาดปาก" ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบของบางอย่างใกล้ๆเธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นแต่กลับเสียหลักจึงทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ชนะชลโอบไว้ทันกรรณณาราเงยหน้าขึ้นมองสายตาจ้องมองลึกเข้าในดวงตาของอีกฝ่ายก่อนที่ชนะชลจะโน้มหน้าลงมาประทับจูบลงที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนกว่าครั้งก่อนจนคนถูกจูบได้แต่นิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูกความรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับประสบการณ์แปลกใหม่เกิดขึ้นพร้อมกับแขนขาที่เริ่มอ่อนระทวยยังโชคดีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ชนะชลถอดถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายเมื่อคนในอ้อมแขนเริ่มขาดอากาศหายใจ
เพี๊ยะ
"ตาแก่ฉวยโอกาส" หลังจากสติเริ่มกลับมาหญิงสาวก็ผงะออกจากร่างสูงก่อนจะยกมือเรียวขึ้นตบที่ซีกหน้าขวาคนฉวยโอกาสแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าร้อนผ่าว
'ให้ตายเถอะว่ะ อยากกินเด็กชะมัด ไอ้บ้าชลเอ้ย'ชนะชลได้แต่ยอมรับกับตัวเองอย่างหงุดหงิดว่าตัวเองอยากจะลิ้มลองแม่เด็กปากหวานตัวหอมทั้งตัว
"จะทนได้สักกี่น้ำว่ะ ไอ้ชล ปากก็หวานน่าชิม เนื้อก็ทั้งนุ่มทั้งหอม นมก็โอ๊ย หื่น ชักอยากเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนแล้วสิไอ้ชลเอ้ย" ชนะชลได้แต่พร่ำกับตัวเองก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน เด็กน้อยคงไม่ไปกินข้าวข้างนอกแล้ว
- ผู้เขียน
