อลิชชาไม่รู้ว่าเขาอารมณ์ดีอะไรนักหนา แต่ก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะหล่อนกำลังสนใจแตงกวาลูกใหญ่ที่อยู่ในมือมากกว่า
“ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากหรอกค่ะ คงมีอีกหนึ่งเมนูที่เพิ่มขึ้นมา” แม่บ้านลัวโซบอก หันไปมองอลิชชาทำนองว่าให้แม่ครัวสาวเป็นคนบอกชื่ออาหารที่ทำมาจากฝีมือของเธอเองจะดีกว่า
“เอ่อ มีต้มจืดแตงกวาค่ะ น่าจะทำให้หายจากอาการเมาค้างได้” ร่างบางก้มหน้าตอบเหมือนเคย เพราะไม่อยากสบตาที่เป็นประกายเจ้าชู้ของเขาสักเท่าไหร่นัก ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ หว่านเสน่ห์ได้ตลอดเวลา
“ถ้างั้นผมรีบไปอาบน้ำก่อนนะครับ จะได้มาชิมฝีมือการทำอาหารของแม่ครัวคนใหม่ว่าจะอร่อยกินได้หรือเปล่า” จบประโยคร่างหนาก็ผลุบหายไปจากตรงประตู
“เอ่อ ป้าลัวโซคะ อริสกลัวจังเลยค่ะว่า คุณเอริคเขาจะทานอาหารด้วยฝีมือของอริสไม่ลง” ใบหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยตามวัยส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย เมื่อได้ฟังในสิ่งที่สาวน้อยพูดออกมา
“การที่ใครสักคนจะทานอาหารที่เราทำ
