แล้วอลิชชาก็รีบก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อไปจนอิ่ม ซึ่งใช้เวลาเร็วมาก ไม่นานนักเธอก็รวบช้อน แต่ก็ยังไม่กล้าลุกออกไปจากเก้าอี้ ได้แต่เงยหน้ามองเขาด้วยหางตา
“อ้าว อิ่มไวจัง แต่นั่งเป็นเพื่อนผมอีกแป๊บนะ มีคุณนั่งเป็นเพื่อนรู้สึกจะเจริญอาหารดี” เขาพูดยิ้มๆ พร้อมมองหน้าสาวน้อยตรงหน้าที่ขยันหน้าแดงใส่เขา
ไม่รู้ว่าหล่อนจะขี้อายไปถึงไหน แต่มันก็เป็นภาพที่น่ารักดี เขาเคยได้ยินเพื่อนที่สนิทพูดมาบ้างเหมือนกัน ว่าสาวไทยส่วนใหญ่ขี้อายแทบทุกคน มันก็คงจะจริงอย่างที่คนอื่นเขาพูดกัน
ห้านาทีต่อมาเอริคก็รวบช้อน และดื่มน้ำ สายตาที่ชายหนุ่มมองสาวน้อยตรงหน้า เหมือนกับมองเด็กสาวที่เพิ่งแตกเนื้อสาวใหม่ๆ หล่อนดูสวยใสน่ารักในแบบฉบับของหล่อน หน้าตาที่ไม่ได้แต่งแต้มเครื่องสำอางใดๆ มันดูเป็นธรรมชาติน่ามองมากกว่าพวกผู้หญิงสวยๆ ที่แต่งหน้าเข้มจัดเสียอีก อาจเป็นเพราะเขามองภาพผู้หญิงแต่งหน้าจัดจนชินตา เผลอๆ สาวๆ ส่วนใหญ่หลา
