ก่อนจะเดินเคียงคู่กันไปเบื้องล่างที่ตอนนี้ทั้งคุณย่าและป้าพิมพรรณไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ทั้งคู่เดินตรงไปยังรถจักรยานยนต์คันใหญ่ของเขาก่อนจะขึ้นคร่อม ทว่ามีเสียงหนึ่งเรียกมาจากด้านหลัง
“ โรม ! ” ทั้งคู่หันไปมอง เป็นคุณย่านั่นเอง
“ คุณย่า ” ร่างผอมบางของหญิงชราเดินเข้ามาใกล้แล้วยกมือขึ้นลูบศีรษะของหลานชายเบา ๆ
“ ขับมอเตอร์ไซค์ก็ให้ระวัง น่าจะสวมหมวกกันน็อคหน่อย ” โรมอึ้งไปอึดใจ ก่อนจะยิ้มออกมา
“ ผมลืมไว้ที่ผับ แต่รับปากว่าจะสวมมันทุกครั้งหลังจากนี้ ” คุณย่าพยักหน้าแล้วยิ้มให้ทั้งคู่ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก แต่ทุกความรู้สึกมันสื่อสารออกไปได้จากหัวใจ
“ หลานรู้ใช่ไหมว่าที่นี่คือบ้านของโรม ที่นี่ต้อนรับโรมเสมอ ”
“ รู้ครับคุณย่า แล้วผมจะกลับมานอนที่นี่บ่อย ๆ ”
ย่าหลานยิ้มให้กัน ก่อนที่โรมจะสตาร์ทรถแล้
