สุขสันต์วันเกิด
1246 คำ
“พวกเราสั่งกันแล้วครับ” เต้นหันไปพูดกับพี่รหัส
“ขอบใจนะ ที่ช่วยเหลือพี่วันนั้น ยังไม่มีโอกาสได้พูดเองเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่โมเมได้มาบอกให้เมื่อเทอมที่แล้วค่ะ”
“อ้อ...” ภารันย์หันไปยิ้มให้กับเดือนเด่น
มีพนักงานเข้ามาเสิร์ฟอาหารให้กับเต้นและชมพู
“กินกันก่อนเลย” หมูแดงทำผายมือ
“มันแน่อยู่แล้วพี่” เต้นหันไปพูดแบบยียวน ชมพูตีมือไปที่แขนของเต้นเบา ๆ แล้วทำตาดุเข้าใส่
ภารันย์เห็นภาพนั้นหัวใจกระตุกนิด ๆ เขารู้สึกแปลก ๆ ที่เห็นพิมพ์เพชรสนิทกับกำแหง
อีกไม่นานพนักงานก็มาเสิร์ฟอาหารของทั้งสี่คน
บทสนทนาบนโต๊ะจึงเงียบไป
โมเมดูเอาอกเอาใจเล็กออกนอกหน้า เธอรู้สึกพิเศษกับเขา ทุกคนก็รู้ เพียงแต่กลับมาครั้งนี้ภารันย์ยังจะเหมือนเดิมหรือเปล่า
“มีบางวิชาไม่ใช่เหรอที่นายต้องไปเรียนกับรุ่นน้อง” โต๋ถามขึ้น
“อือ...”
“ยังไงต้องขอให้ชมพูทำเลคเชอร์ให้บางวิชานะ” ภารันย์ชวนคุย
“พี่สั่งผิดคนแล้วครับ ยายชมพูเนี่ยขาลอก ไม่ใช่ขา...” เต้นจ้องหน้าของภารันย์แบบมากไปด้วยความรู้สึก
กำแหงไม่อยากให้ภารันย์มาทำตัวสนิทสนมกับพิมพ์เพชรเลย
“เกินไป” ชมพูหันไปว่าให้เพื่อน เต้นหักหน้าเธอต่อหน้าพี่เล็ก
“เล็กเรียนเก่งโคตร ๆ หาเรื่องคุยกับน้องใช่ไหม” โมเมทำหน้าดุ ๆ แสดงตัวเป็นเจ้าของภารันย์อย่างชัดเจน
โต๋ไม่สบายใจ เขารู้สึกหึงหวงเดือนเด่นในใจเดือดนิด ๆ ทั้ง ๆ ที่เทอมที่แล้ว เขาเป็นคนไปรับไปส่งเธอทั้งเทอม
“พูดเล่นหรอก ไม่ได้ซีเรียสอะไรจริง ๆ” ภารันย์หัวเราะกลบเกลื่อน
“เอ่อ...นี่ งานระดมทุนช่วยทำห้องสมุดที่พี่หมูแดงเป็นประธานอยู่ คืนวันที่ สิบห้านี้ มีงานระดมทุน เต้นมาเล่นกีตาร์ในงานช่วงเริ่มต้นงานให้พี่สักสี่ห้าเพลงสิ”
“หึ...ไม่เอาดีกว่า” เขารีบปฏิเสธทันที
“ได้ยังไง งานนี้การกุศลล้วน ๆ ไม่รู้แหละ พี่ใส่ชื่อเราลงไปแล้ว”
“อ้าว...แบบนี้มันก็มัดมือชกน่ะสิ”
“ทำเหอะ ช่วยพี่หมูแดงเถอะนะเต้น” ชมพูทำเสียงอ้อน ๆ ส่งสายตาอ้อนวอนเขาร่วมกับพี่หมูแดง
“ใช่ ชมพูพูดถูก... บุญล้วน ๆ”
“นี่...เจ๊จะไม่ถามหน่อยหรือว่าวันที่สิบห้านี้ ผมติดธุระอะไรหรือเปล่า”
“นายจะมีงานอะไร ทุ่มสองทุ่ม ถ้าไม่ไปดริงก์กับเพื่อน ๆ”
“โห...ปรามาสเกินไปนะ วันเกิดชมพู เราว่าจะไปเที่ยวกัน....” ชมพูสะกิดแขนของเพื่อนชายทันที
“ไม่เป็นไร โอกาสหน้าก็ได้ ค่อยหาเวลาว่างกันอีกที”
“อ้าว... นัดกันเสียดิบดี”
“แต่เราก็ยังไม่ได้จองโรงแรมนี่นา”
“เออ...” เต้นมองหน้าของชมพูอย่างชั่งใจ
ความสนิทสนมที่ทั้งสองคนแสดงออกมา ทำให้หัวใจของภารันย์ขุ่นมัวแปลก ๆ เขาจ้องมองใบหน้าของชมพูเป็นระยะ
“เต้น...พี่ขอร้องนะ” หมูแดงขอความเห็นใจ ส่งสายตาออดอ้อนสุด ๆ
“งั้นเอาแบบนี้ดีไหม หลังงานเลี้ยง ค่อยไปฉลองวันเกิดให้กับชมพูกัน” ภารันย์ออกความคิดเห็น
โต๋หันไปมองหน้าเพื่อนรัก โมเมก็เช่นกัน ปกติภารันย์ไม่ค่อยจะใส่ใจเรื่องของคนอื่นสักเท่าไหร่ ยิ่งวันเกิดงานเลี้ยงอะไรแบบนี้ เห็นปฏิเสธคำเชิญเสียเป็นส่วนใหญ่
ภารันย์หันมามองหน้าทุก ๆ คน ยิ้มนิด ๆ
“อะ...ได้ทำบุญ ได้ช่วยเหลือคนอื่น หลังเลิกงานก็เป็นอิสระ แล้วพวกเราก็ได้ไปฉลองวันเกิดให้น้องชมพูด้วยจริงไหม”
“ดี ๆดี ๆ” หมูแดงตบมือเกรียว
เต้นถอนหายใจออกมาเบา ๆ
ชมพูยิ้มสดใส
ส่วนในหัวใจของโมเมรู้สึกแปลก ๆ เพราะสายตาและท่าทางของภารันย์ที่มีต่อพิมพ์เพชร
โต๋ก็มองโมเมด้วยความเห็นใจเช่นกัน แต่ก็เริ่มมีความหวัง หากวันนี้ภารันย์เกิดจะจีบชมพูขึ้นมา โต๋ก็ยังมีโอกาสจีบเป็นแฟนกับโมเม
“สรุป...เอาแบบนี้นะ”
“โธ่...” เต้นโอดครวญ
“ตกลงค่ะ” ชมพูตอบแทนเต้นเสียเอง
หมูแดงยิ้มอย่างพออกพอใจเป็นที่สุด
“เต้นมาถ่ายรูปคู่กันหน้าป้ายเข้างานนี้ก่อนเร็ว” ชมพูดึงแขนเพื่อนสนิทก่อนจะลากเพราะกำแหงแข็งขืนเล็กน้อย
“รู้นะว่าไม่ชอบถ่ายรูป แต่วันนี้วันเกิดฉันนะ”
“ก็เพราะเธอไง ฉันต้องขึ้นไปบนเวทีนั่น” เขาชี้นิ้วขึ้นไปบนเวที เห็นพี่หมูแดงโบกมือทักทายด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม
“ชิ....” เต้นทำเสียงขึ้นจมูก
“มาเร็ว...” ชมพูโอบไหล่แล้วดึงหน้าของเต้นให้เข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะกดแชะ
“แหม....สวีตกันจังคู่นี้” เสียงเดือนเด่นดังแทรกเข้ามา ทั้งสองรีบแยกออกจากกันทันที
สายตาของภารันย์มองสบตากับพิมพ์เพชร ในดวงตาคู่นั้นมีแววตำหนิ และความไม่ชอบนิด ๆ
ทั้งสองยกมือไหว้รุ่นพี่ทั้งสองคน
“พี่โมเมสวยจังค่ะ” ชมพูเอ่ยปากชม เพราะชุดสีขาวเดรสลูกไม้ที่บ่งบอกว่าราคาแพง
เดือนเด่นยิ้มอย่างสวยงามเป็นการขอบคุณ
-------------------------------
ในงานการกุศลที่คณะจัดขึ้น และมีหมูแดงเป็นประธานการจัดงาน
“เทสต์...เทสต์... หนึ่ง สอง สาม... นักร้องสุดหล่อ คุณเต้น กำแหงเชิญหลังเวทีด้วยครับ” เสียงของหมูแดงพูดดังขึ้นก้องไปทั้งงาน เชิงสัพยอกชายหนุ่ม เต้นหันไปชักตาเข้าใส่
“เราเข้าไปข้างในก่อนนะ” เขาสะกิดแขนของชมพู ที่กำลังสนทนากับโมเม
“เล็กมาถ่ายรูปคู่กัน เดี๋ยวให้น้องชมพูถ่ายให้” เดือนเด่นคล้องแขนแสดงออกถึงการเป็นคู่จิ้นกับภารันย์อย่างชัดเจน
“อือ...” เขาตอบและอมยิ้ม
พิมพ์เพชรมือสั่น ๆ ตอนที่หยิบมือถือมาจากมือของพี่โมเม
เธอยิ้มให้กับเล็ก เมื่อเขาสบตาอย่างตั้งใจ สายตาของชมพูไม่ได้มองที่กล้อง แต่สบจ้องกับพี่ภารันย์ใจเต้นแรง
‘พี่สองคนนี้เขาเป็นแฟนกัน แกหมดสิทธิ์ ตั้งแต่คิดแล้ว และแกสวยสู้พี่โมเมได้ไหม’ เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากในหัวสมอง
“ไหน ๆ พี่ดูซิ ว่าใช้ได้ไหม” โมเมรีบเดินเข้ามาเช็กรูป ก่อนจะอัปขึ้นอินสตาแกรมทันที
“พิธีกรสาวคนสวย คุณเดือนเด่นค่ะ” เสียงของหมูแดงอีกเช่นกันที่ตามหาโมเมดังลั่น
“ไปก่อนนะ” เธอรีบโบกมือให้กับทั้งสองคน
“สุขสันต์วันเกิดนะ”
เสียงของพี่ภารันย์ดังขึ้นมาใกล้ ๆ ชมพูหันหน้าขึ้นไปมอง
“ค่ะ” เธอรับคำพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ฉายออกมาว่าดีใจนักหนา
“ไม่ใส่แว่นพี่จำไม่ได้เลย ว่าจะบอกตั้งแต่วันนั้นแล้วแต่ไม่มีโอกาส” เล็กยิ้มหวาน
ชมพูได้แต่เขิน ยกมือขึ้นเอาผมทัดหูอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี
“ยืนตรงนี้เกะกะแน่ ๆ เลย เราสองคนไม่มีชื่อในการช่วยงานนี้เสียด้วยสิ” เล็กจับมือเล็ก ๆ ของชมพู และพาเดินไปอีกทาง
- ผู้เขียน
