“คบกับพี่ไหม” หัวใจของชมพูแทบเต้นออกมานอกอก เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ตอนนี้พี่เล็กประสานจับมือกับเธอเอาไว้แน่น จ้องมองหญิงสาวด้วยความจริงใจพิมพ์เพชรได้แต่อึ้ง เธอกะพริบตาปริบ อยากจะหยิกเนื้อตัวเองเหมือนกัน
“ชมพูไม่ได้ฝันใช่ไหมคะ” เธอพูดออกไปตรง ๆ
จุ๊บ... ใบหน้าคมเข้มของภารันย์ประกบชิด ก่อนจะจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม
กำแหงนอนลืมตามองเหตุการณ์ทั้งหมด ถึงเขาจะเมา แต่ทุกคำพูดของทั้งสองคนเข้ามาในทุกโสตประสาท เขารู้สึกเจ็บจึกในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
“โห้ย...ร้อน” เขาพูดขึ้นมาเสียงดัง ทำให้ทั้งสองคนผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
ทั้งคู่สบตากันแล้วยิ้มให้แก่กัน
กำแหงลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะชะโงกหน้าเข้าไปแทรกระหว่างคนสองคน
“ถึงบ้านหรือยังเนี่ย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้
“ใกล้แล้ว” ชมพูผลักใบหน้าของเพื่อนออก แล้วบอกให้นอนพิงไปกับเบาะ
“เดี๋ยวหัวก็โขก โป้กป้าก...เจ็บอีก” ชมพูพูดด้วยความเป็นห่วง
กำแหงจึงทิ้งหลั
