ตอนที่ 8 นายผู้หญิง
503 คำ
ลิตา part
ไม่นานนักรถสีดำคันใหญ่ก็พาฉันและนายชานนท์ มาถึงบ้านหลังหนึ่ง เอ่อ แต่อย่าเรียกว่าบ้านเลยถ้าจะหลังใหญ่ขนาดนี้ จะเรียกคฤหาสน์ก็ไม่ผิด
“นี่บ้านนายเหรอ”
“บ้านคนอื่นมั้ง ถ้าไม่ใช่บ้านฉันจะพาเธอมาทำซากอะไร”
นายนี่พูดดี ๆ กับคนอื่นเป็นมั้ยนะ เสียดายหน้าหล่อ ๆ หมด
พรึบ! ทันที่ก้าวลงจากรถก็มีชายชุดดำอีกนับ 10 ก้มหัวเป็นการทำความเคารพ ชีวิตมาเฟียนี่ต้องมีลูกน้องเยอะขนาดนี้เลยเหรอ จะอยู่ได้มั้ยน้อลิตาเอ้ย
“ยินดีต้อนรับครับนายผู้หญิง”
เสียงลูกน้องหัวแถวกล่าวกับฉันหลังจากทำความเคารพแล้ว
“นะ นายผู้หญิงเหรอคะ เรียกลิตาเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกนายผู้หญิง”
“แต่นายสั่งให้เรียกคุณลิตาว่านายผู้หญิงครับ” ลูกน้องคนนั้นยังยืนยันคำตอบเดิม
“นี่นาย ทำไมต้องให้คนอื่นเรียกฉันแบบนี้ด้วยอะ ฉันไม่ชินเลย”
ฉันหันไปถามคนตัวใหญ่ที่ยืนข้าง ๆ แต่ก็ไร้คำตอบ แถมยังเดินหนีฉันเข้าไปข้างในบ้านอีก
“นายผู้หญิงคะ เดี๋ยวป้าพาขึ้นไปข้างบนห้องนะคะ”
เสียงแหบ ๆ ของผู้หญิงคนนึงทำให้ฉันหันไปมอง เดาไม่ผิดก็คงเป็นคุณป้าแม่บ้านของที่นี่
“ป้าชื่อทิพย์นะคะ ถ้านายผู้หญิงอยากจะได้อะไร เรียกป้าได้ตลอดนะคะ ส่วนของของนายผู้หญิงจะให้คนเอาขึ้นไปให้นะคะ”
คุณป้าแม่บ้านแนะนำตัว พลางเดินนำฉันไปข้างบน
“คุณป้าเรียกหนูว่าลิตาก็ได้ค่ะ ไม่ต้องพิธีมาก”
ฉันบอกคุณป้าด้วยความเกรงใจ
“ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้านายได้ยินจะไม่พอใจเอาค่ะ “
คุณป้ายังยืนยันคำเดิม นายชานนท์เนี่ยคงจะเผด็จการมาก ๆ สินะ คนในบ้านถึงได้กลัวขนาดนี้ ขนาดกับฉันยังบอกจะฆ่าไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
“ถึงแล้วค่ะนายผู้หญิง ป้าขอตัวนะคะ”
ป้าทิพย์บอกฉันแล้วก็หันหลังกลับไปข้างล่าง
ว่าแต่..นี่ห้องนอนหรืออะไรเนี่ย มันใหญ่มาก ใหญ่กว่าห้องเดิมของฉันตั้งไม่รู้กี่เท่า แถมเตียงนอนก็ทั้งใหญ่ทั้งนุ่ม เฟอร์นิเจอร์ครบชุดอีก นายชานนท์คงจะรวยมากสินะ ฉันคิดพลางเดินสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง
“เฮ้อ! ลองดูวะยัยตา คงไม่มีอะไรร้ายแรงไปกว่านี้แล้วแหละ”
ฉันพึมพำกับตัวเอง พลางเอนตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม ๆ ด้วยความเหนื่อย เพราะถึงยังไงคุณเดวิดเพื่อนนายชานนท์ก็การันตีแล้วว่าฉันจะไม่โดนฆ่าแน่ ๆ
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
แหมมม พ่อคุณเอ้ย บอกว่าไม่รับเป็นเมียแต่ให้ทุกคนเรียกยัยน้องว่านายผู้หญิง
ตัวก็โตแท้ ๆ แต่ไม่ยอมรับความจริง
- ผู้เขียน
