ลิตา part
@บ้านชานนท์
อืมม ฉันสลึมสลือ ค่อย ๆ ลืมตาที่ตอนนี้เหมือนจะสู้แสงสว่างได้ไม่ค่อยดีนัก เหมือนหลับไปนานหลายวัน พอลืมตาจนสุดก็ค่อย ๆ สังเกตทุกอย่างรอบ ๆ
เอ๊ะ ! ทำไมฉันโดนให้น้ำเกลือล่ะ?
พอมองไปรอบ ๆ ก็เห็นคนตัวสูงนอนอยู่ที่เตียงเล็กข้าง ๆ เตียงนอนของฉัน นี่เขาลงทุนให้คนเอาเตียงมาตั้งในห้องฉันเลยเหรอเนี่ย
ฉันค่อย ๆ โน้มตัวไปใกล้กับเตียงเล็กมากขึ้นเพื่อจะได้มองหน้าคนตัวโตได้ชัด ๆ หน่อย
ใบหน้ากระชับได้รูป จมูกเป็นสันอย่างกะลูกครึ่ง ดวงตาเฉี่ยว ๆ นั่นที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่ แพขนตาที่หนาพอ ๆ กับขนตาผู้หญิง หรืออาจจะหนากว่าด้วยซ้ำ ปากที่เป็นทรงพอดีกับหน้า นี่เทพบุตรชัด ๆ ฉันเอาแต่จ้องมองความหล่อคนตรงหน้า จนเขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาจ้องหน้าฉัน
“ลิตา ตื่นแล้วเหรอคะ เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นมั้ย”
เขาถามฉันยาวเป็นวา แถมคำพูดคำจาก็เพราะพริ้ง ถึงจะไม่ค่อยคุ้นหูแต่ก็ทำให้หัวใจเต้นแรงจัง
“ทำไม
