บทที่ 12 ยังมีหวัง

1432 คำ

“ต่อไป ห้ามคุณไปสังสรรค์กับแก็งค์เจ็ดดาวอีก” “ทำไมล่ะ? นั่นเพื่อนฉันทั้งนั้นนะ” “เพื่อน คุณแน่ใจเหรอว่าอยากมีเพื่อนแบบนั้น? เพื่อนที่อยากจะเห็นคุณอับอาย ลุ่มหลง มัวเมา” หญิงสาวทำตาขวาง “เพื่อนฉันล้วนเป็นคนมีชื่อเสียง ฐานะทางสังคมดี คอยหาผู้ชายดีๆ มาให้ฉันเลือก ทำไมจะไปเจอไม่ได้?” “ผมบอก ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ถ้าคุณยังไม่ฟัง เรื่องคืนนั้น ผมจะเปิดโปงให้หมด อ้อ รวมทั้งเรื่องที่คุณว่าจ้างบ๋อยในโรงแรมให้วางยานอนหลับบอสเมื่อสี่ปีก่อนด้วย” น้ำฟ้าผงะ “คุณรู้ได้ไง?” “ผมสืบมาหมดแล้ว คุณจ้างเขาวางยานอนหลับ แต่เขาใส่ยาปลุกเซ็กส์ไปแทน หมอนั่นรับทั้งเงินของคุณและเงินของเกวลิน คุณมันก็แค่ผู้หญิงสมองน้อยที่ถูกหลอกง่ายแค่นั้นล่ะ” น้ำฟ้าอึ้ง สองมือกำแน่นเธอกรีดร้องออกมาอย่างคั่งแค้น “เกวลิน เกวลินอีกแล้วเหรอ? นางสารเลวนี่ ฉันต้องหาทางเอาคืนให้ได้” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว หัวเราะออกมาดังๆ “ผมว่าคุณกับเกวลินก็พ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม