"ข้าไม่ชอบช่วงเวลานี้เลยบอกตรงๆ ข้าไม่อยากกล่าวคำลาเลยเวโรนิก้า!!"
อลิซและเซดี้เดินเข้ามาโอบกอดเวโรนิก้าเอาไว้ เราทั้งสามมองหน้ากันด้วยความรู้สึกเศร้าใจ ถึงจะเป็นระยะเวลาไม่กี่เดือนแต่ทั้งสองคนดีต่อเธอมากจริงๆ
"นี่คือป้ายผ่านทางของข้า ในวันที่เจ้าเสียใจหรือว่าเจ็บปวด เพียงยื่นป้ายนี้ให้รถม้ารับจ้างที่ไหนก็ได้ เขาจะพาเจ้ามาส่งที่นี่"
เวโรนิก้ามองป้ายในมือด้วยดวงตาที่รื้นไปด้วยน้ำตา
"ขอบคุณมากอลิซ ข้าจะมาเยี่ยมเจ้าแน่นอน!!"
"เจ้าต้องมีความสุขนะ เลือกคนที่จะทำให้เจ้ามีความสุข ยิ้มเยอะๆนะเวโรนิก้า อย่าเมาแล้วร้องไห้อีกรู้ไหม!!"
เธอเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
"หลังจากหิมะละลายจนหมด คนงานจะเริ่มขุดหินเวทมนตร์ขึ้นมา ข้าจะนำมันไปส่งให้กับบาทีเรี่ยนตามที่สัญญาเอาไว้ครับ"
"ขอบคุณมากครับท่านไซม่อน"
ไซม่อนตบบ่ากาเลนเบาๆ
"เดินทางปลอดภัยครับ นอห์ร่ายินดีต้อนรับเสมอหากว่าท่านต้องการความ
