เธอดันตัวเองให้ลุกขึ้น ก่อนจะแอบอิงกาเลนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง
"เพราะข้ารู้ ว่ายังไงท่านก็จะปกป้องข้าได้ กาเลนของข้านั้นน่ารักที่สุดเลย!!"
....ใครเป็นของนางกัน นี่เมาจนสติเลอะเลือนไปหมดแล้วงั้นเรอะ!!
แล้วทำไมหัวใจของเขาต้องเต้นแรงด้วยวะเนี่ย!!
"เรื่องหินเวทมนตร์ ไปด้วยดีไหมคะ..."
"อืม เหลือแค่รอให้ขุนนางของนอห์ร่าอีกสองคนมาประทับตรา ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย"
เวโรนิก้ายกยิ้ม
"ดีจังเลยนะคะ ว่าแต่เราต้องอยู่ที่นี่ตลอดช่วงฤดูหนาวเลยงั้นหรือ?"
"อืม อาจจะเป็นเช่นนั้น รถม้ามิอาจเดินทางได้ เราจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ไปก่อนจนกว่าหิมะจะละลาย"
....นี่แสดงว่าเธอจะได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาไปอีกสักพัก!! นี่มันดีสุดๆไปเลยไม่ใช่รึไง
เธอเอนตัวลงนอนอีกครั้ง
"จะนอนอีกงั้นหรือ? สายมากแล้วนะ"
"ข้าไม่ชินกับอากาศหนาวเลยค่ะ ไม่อยากจะพาตัวเองออกจากผ้าห่มนี่เลย!!"
"ลุกขึ้นเวโรนิก้า เจ้าควรจะไปหาอลิซสักหน่อย นา
