"เจ้าดูเปลี่ยนไปนะ?"
เวโรนิก้าเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเบล
"ยังไงเบล? ข้าก็ยังเป็นคนเดิม"
เบลส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับยกช่อดอกไม้ไปใส่ที่ด้านหลังจักรยาน
"เจ้าดูมืดมน ไม่สดใสเช่นเดิม เหตุใดเวโรนิก้าที่แสนมั่นใจกลับแผ่กลิ่นอายที่เจ็บปวดออกมา ความรักของเจ้ามีปัญหารึไง หรือว่าอกหัก"
"ความรักยังไม่มีเลย จะเอาอะไรไปอกหัก! ข้าเพียงมีเรื่องที่จะต้องคิดมากในช่วงนี้ ก็เท่านั้นแหละ ขอบคุณที่เป็นห่วงแต่ว่าข้าสบายดีจริงๆ สบายดีสุดๆไปเลย"
เบลถอนหายใจพร้อมกับปั่นจักรยานออกไปส่งดอกไม้
อีกสองวันเธอจะต้องเดินทางไปกับกาเลน เดินทางไปที่นอห์ร่า ช่วงนี้มีเรื่องราวให้ต้องคิดหลายอย่าง
เธอยังคงจัดดอกไม้ให้สตรีที่เขาไปนอนด้วยทุกวัน ในขณะที่เธอเริ่มเจ็บปวดกับความรู้สึกที่ไร้ความหวังแต่เขากลับยังใช้ชีวิตตามปกติ นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย...
โง่ที่สุดเลยเวโรนิก้า โง่ที่คิดว่าตัวเองพิเศษกว่า
