ใครจะครางดังกว่ากัน
1249 คำ
“นายน้อยครับ คุณอุ่นใจปฏิเสธที่จะมาพบนายน้อยครับ”
น้ำเสียงเข้มขรึมของทอมมี่ เมื่อก่อนมันก็ฟังดูรื่นหูดีนะ แต่วันนี้ทำไมแม็กเวลล์รู้สึกว่าทอมมี่พูดไม่เข้าหูหลายครั้งเลยว่ะ นี่เขากำลังหงุดหงิดอะไรอยู่กันแน่ ก็อีแค่เด็กกะโปโลคนเดียว ทำเป็นเล่นตัว ขนาดเขาออกปากว่าอยากเจอ ยังทำตัวน่ารำคาญอีก อะไรหนักหนา
“เรื่องแค่นี้มึงก็ทำให้กูไม่ได้นะไอ้ทอม เสียดายเงินเดือนชิบ”
เขาไม่รู้จะพาลใครเลยพาลลงกับทอมมี่ซะดื้อๆ แต่ทอมมี่ชินกับนิสัยแบบนี้ของเขาแล้วแหละ พลางในใจก็รู้ดีว่าไอ้นายน้อยโข่งนี่ติดใจอุ่นใจ แต่แค่แกล้งทำวางฟอร์มเยอะไปงั้น
“เดี๋ยวผมหาคนอื่นมาให้ครับ เอาเด็ดๆ เลย นายน้อยไม่ชอบคนจืดชืดไม่มีประสบการณ์ไม่ใช่หรือครับ” ทอมมี่แกล้งพูดออกไปเพื่อให้คนตัวโตชอบเอาแต่ใจได้ใจเย็นลงและยอมรับฟัง แต่เหมือนเขาจะเป็นเอามากกับอุ่นใจ เขาไม่อยากยอม
ถามว่าติดใจมันก็ติดใจจริงๆ แหละ แต่รู้สึกเสียหน้ามากกว่า ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยเอาผู้หญิงซ้ำ แค่ได้เอากับเขาผู้หญิงคนอื่นก็ถือว่าดีขนาดไหนแล้วพวกเธอคิดแบบนั้น แต่ยัยนั่นเป็นแค่เด็กกะโปโลที่ใส่กางเกงในแสนเฉิ่มแท้ๆ แต่ดันกลับต่อต้านและพยศเขาซะงั้น
ด้วยความเจ็บใจและอยากเอาชนะมากกว่า
“ไม่เอาคนอื่น กูจะเอาเด็กนั่น มึงไปพามาให้ได้” เขาสั่งในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้กับทอมมี่นั่นเริ่มทำให้ทอมมี่ลำบากใจ
“จะไปพามาได้ยังไงครับ ลูกเขามีพ่อมีแม่ จะให้ไปฉุดมามันก็กระไรอยู่ ทำไม่นายน้อยไม่หาคนที่เต็มใจดีกว่า”
ทอมมี่เริ่มทำเสียงแข็งใส่แม็กเวลล์ ถึงจะยอมนายน้อยโข่งนี่มาตลอด แต่บางครั้งถ้าเกินเลย ทอมมี่ก็มักจะดุเขาได้เสมอ และเขาก็จะยอมฟัง เหมือนเด็กที่กลัวเสียเพื่อนรักไป
“แล้วจะให้กูทำยังไง” เขาถามคำถามที่ทอมมี่ก็ไม่สามารถตอบได้
“เออ แล้วไอ้เรือนคนใช้นี่พวกเขานอนแยกกันมั้ย”
อยู่ดีๆ แม็กเวลล์ก็ปิ๊งไอเดียออกมาได้ ถ้าไม่มาหาเขา เขาก็ไปหาถึงที่ซะเลยสิ จะไปยากอะไรวะ เรื่องเลวๆ นี่แม็กเวลล์มักคิดเองได้ตลอด
“นอนแยกกันครับ นอนห้องใครห้องมัน แต่จะบุกไปหาเขาถึงที่เลยหรือครับ” ทอมมี่เริ่มจับทางคำถามของแม็กเวลล์และเดาใจไอ้เจ้านายงี่เง่านี่ได้
“เออ ก็อยากเล่นตัวนัก กูจะไปเอาถึงห้องเลย” แม็กเวลล์ยิ้มร้ายให้ทอมมี่ ทอมมี่ได้แต่ส่ายหัวไปมาแล้วเดินไปขอกุญแจสำรองจากพ่อบ้านมาให้เขา
“อย่ากระโตกกระตากนักนะครับ ลูกเขามีพ่อมีแม่” ทอมมี่อดเป็นห่วงอุ่นใจไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากขัดใจนายน้อยของเขาจึงได้กำชับไปแบบนั้น
“เออ พูดมากจริง สรุปกูเป็นเจ้านายหรือลูกน้องมึงเนี่ยไอ้ทอม” แม็กเวลล์รับกุญแจมาจากทอมมี่อย่างหัวเสีย แต่ในใจกลับกระหยิ่มยิ้มย่อง
“เธอเสร็จฉันแน่ อุ่นใจ”
เขาบ่นพึมพำในลำคอแล้วเดินจากทอมมี่ไปอย่างอารมณ์ดี
.
.
23.00 น.
อุ่นใจอ่านหนังสือเสร็จกำลังจะปิดไฟนอน “พรุ่งนี้ค่อยสู้ต่อนะอุ่น” เธอยิ้มให้ตัวเองแล้วล้มตัวลนอนอย่างสบายใจ ไม่ถึง 5 นาทีเสียงแกร๊ก ที่ลูกบิดประตูห้องเธอก็ดังขึ้น
แอ๊ดดด เสียงเปิดประตูแล้วอุ่นใจรีบเด้งลุกจากที่นอนแล้วควานมือเปิดไฟที่หัวเตียงอย่างไว เธอหรี่ตามองคนร่างใหญ่ที่เดินเข้าห้องเธอมาอย่างวิสาสะ แล้วเธอก็ต้องตกใจจนสะดุ้งเฮือก
“คุณแม็กเวลล์” เธออุทานร้องออกมาเสียงดังแล้วถอยกรูดจนไปติดหัวเตียงหลังเล็กหลังนี้
“ชู่ว์ อย่าเสียงดังสิ อยากให้คนใช้ตื่นมาทั้งบ้านหรือไง” แม็กเวลล์ข่มขู่อุ่นใจด้วยท่าทางยียวนและร่างใหญ่เกือบเท่าตัวของอุ่นใจ กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอ
เขาทิ้งตัวลงนั่งเตียงหลังเล็กของเธออย่างถือวิสาสะ แล้วเคลื่อนใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปใกล้เธอ กลิ่นหอมจากสบู่ของเธอเล่นเอาแม็กเวลล์น้อยเกิดอาการปึ๋งปั๋ง
แถมตอนนี้เธอยังไม่ได้ใส่บรานอน ทำให้เห็นหัวนมชูชันที่มองผ่านกระโปรงนอนตัวบาง เล่นเอาแม็กเวลล์กลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน
“อึก คุณแม็กเวลล์คุณมาทำไม” เธอทำใจดีสู้เสือถามคำถามที่เธอพอรู้อยู่แล้ว
“มาเอาเธอไง” เขาตอบแบบหน้าตาย หน้าตายมากๆ พร้อมกับสูดดมมาที่คอระหงอย่างหื่นกระหาย แววตาของเขากำลังลุกโชนไปด้วยไฟปรารถนา
“ไหนคุณบอกว่าเห็นฉันแล้วไม่แข็งไง ไหนคุณบอกว่าฉันมันเชยเฉิ่ม” เธอเริ่มทักท้วงคำพูดของแม็กเวลล์นั่นทำให้คนตัวโตเริ่มอารมณ์เสีย
“อย่าพูดมาก นอนให้เอาก็พอ จงดีใจซะสิที่ได้เอากับคุณชายแม็กเวลล์คนนี้” เขาพูดขึ้นมาอย่างไม่อาย ความหลงตัวเองนี่มันเกินเบอร์ไปมาก ใครเขาอยากดีใจกันละนั่น
“เชอะ คิดว่าตัวเองประเสริฐเลิศเลอขนาดที่ใครก็อยากพลีกายให้รึไง ไม่ใช่ฉันคนหนึ่งแหละ นายมันก็แค่ไอ้คนเฮงซวย” อุ่นใจพูดในสิ่งที่คิดออกมาหมดด้วยความโกรธเคือง แววตาสะท้อนความเกลียดชังที่มีต่อตัวผู้ชายคนนี้ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“แต่เธอก็ร้องครางและเสร็จเพราะฉันนะ อุ่นใจ”
เขาพูดชื่อเธอครั้งแรกตั้งแต่เจอหน้ากัน แต่นั่นไม่สำคัญเท่าสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ อุ่นใจหน้าแดงฉ่าเพราะคำพูดของเขา ใช่เธอเสร็จสุขสมเพราะเขาแต่นั่นมันก็แค่เพราะอารมณ์พาไป เธออุตส่าห์จะไม่ไปยุ่งกับเขาอีกแล้ว แต่เขากลับมาระรานเธอไม่หยุด
“คุณก็ครางหาแต่ร่องของฉันเหมือนกันนั่นแหละ”
อุ่นใจอยากเอาชนะการปะทะคารมครั้งนี้ เธอจึงงัดไม้ตายที่ทำเอาแม็กเวลล์หน้าเสียสุดๆ ออกมาใช้ และมันก็ได้ผล เขากัดฟันกรอดใส่เธอแบบโมโห
“หึ แล้วมาคอยดูว่าใครจะครางหาใครมากกว่ากัน” แม็กเวลล์งัดไพ่ตายสุดท้ายออกมาสู้ เขาหงายการ์ดครางใบสุดท้ายออกมาปิดปากอุ่นใจจนเธอหน้าเสียไปหมด
เมื่อแม็กเวลล์เห็นอุ่นใจหน้าเสีย เขาก็ยกยิ้มขึ้นมาแล้วเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ เขาประกบริมฝีปากร้อนแรงลงไปอย่างดุดัน ครั้งนี้อุ่นเรือนอ้าปากรับโดยสัญชาตญาณซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ยิ่งกลิ่นกายของเขาวันนี้ยิ่งปลุกอารมณ์เธอให้ร้อนรุ่มอย่างหนัก กายสาวผลิตน้ำใสๆ ออกมาโดยไม่ได้สั่ง เพียงแค่เขาปลุกเร้าโดยการจูบเท่านั้น
ช่างน่ากลัวยิ่งนัก
.
.
ตอนหน้ามาดูกันว่าใครจะครางดังกว่าใคร หุหุ
อย่าไปยอมนะคะลูกอุ่น สู้มันค่ะ สู้มัน
- ผู้เขียน
