33

1085 คำ

33 “ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้สบายมาก” ฟรานเซสโก้ไม่กลัว ลงมือทานต่อไป “ป๊ะป๋าฮะ กินข้าวผัดไหมฮะ อร่อยนะฮะ” อัลบาโรชวนบิดาทานอาหารของตน ไม่เพียงแค่ชวน ยังตักอาหารป้อนฟรานเซสโก้ที่อ้าปากรับอาหารในช้อน “อร่อยไหมฮะ” “อร่อยครับ อร่อยมาก” ฟรานเซสโก้ไม่ได้แกล้งชม เขา ชมจากใจ อาหารร้านนี้อร่อยทุกอย่าง “พี่ไลลาลองกินสิฮะ อร่อยนะฮะ” คราวนี้อัลบาโรหันมา ป้อนไลลาบ้าง “อร่อยเนอะ” “ครับ อร่อยครับ” ไลลาตอบ “พี่ไลลาฮะ ป้อนไข่เจียวป๊ะป๋าทีสิครับ เหมือนคนนั้นน่ะฮะ” อัลบาโรไปยังโต๊ะถัดไปที่มีสองหนุ่มสาวนั่งทานอาหารกัน ทั้งคู่ผลัดกันป้อนอาหารกันหวานแหววประหนึ่งคู่รัก ด้วยความคิดของเด็กจึงอยากเห็นภาพนั้นบนโต๊ะอาหารที่ตนนั่งอยู่บ้าง ไลลาทำท่าทางอึกอัก หน้าแดงขึ้นมาทันใด “สนองความต้องการอัลบาโรหน่อยสิ ถ้าไม่ทำเดี๋ยวแกเสียใจนะ” ฟรานเซสโก้เร่งอีกทาง ไลลาถลึงตาใส่พ่อตัวดี “นะฮะพี่ไลลา” อัลบาโรนี่ก็ช่างกระไร เด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม