30
ร่างกายเอมานเอเล่ร้อนไปทั้งตัว ความใคร่ปลุกเร้าเขาอย่างหนัก ยิงดอมดมยิ่งคลั่งไคล้เปลวไฟเสน่หาไม่ต้องพูดถึง พุ่งสูงทะลุเพดานความรู้สึก แทบจะเผาผลาญร่างหนาให้มอดไหม้ เขาเพิ่งเข้าใจคำว่าทนไม่ไหวก็วันนี้เอง เมื่อทนไม่ไหวเขาก็ไม่ทน หยุดทำทุกสิ่งทุกอย่าง ยืดตัวขึ้นสูง เตรียมตัวสานสวาทบทต่อไป
“โอ้ว…” ทุกครั้งที่เอมานเอเล่นําความเป็นชายล่วงล้ำฝ่าดงดอกไม้ที่เขาปรามาสต่อว่าว่าหลวม มันไม่ใช่ความจริง เนื้อในสาวทำให้เขาสำราญใจ ยามโยกโยน ทุกจังหวะคือความระทึกใจ ความเมามันจนเอมานเอเล่ไม่อยากหยุดเคลื่อนไหว แรงจังหวะสาดใส่รัวแรงเร่งเร้าเข้าสุดออกสุด
“อา...คุณเอมาร์...อา...อืม”
เมเชลครางกระเส่า ยามเอมานเอเล่ก้มหน้าเอ้าอมยอดอุบลชูชัน เธอซ่านกระสันจนต้องแอ่นอกรับลิ้นแพรวพราวที่ละเลงไม่หยุดหย่อน เฉกเช่นเดียวกับแก่นกายใหญ่ที่เวลานี้เสมือนเครื่องยนต์ เดินหน้าเต็มกำลังเพื่อทะยานไปจุดมุ่งหมาย
หัวใจเมเซลกำล
