28
1168 คำ
28
“เจ็บสิดี ฉันชอบเห็นเธอเจ็บ...โอ้...ฉันสะใจมาก”
ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่เจ็บ เอมานเอเล่ได้รับความเจ็บไม่แพ้กัน เป็นเพราะทุกครั้งที่เรือนกายใหญ่โตแทรกกลางดอกไม้ที่ไร้น้ำหวาน มันฝืดมาก จนเขาต้องเอื้อมมือไปหยิบกล่องวาสลีนในลิ้นชักออกมา ปาดวาสลีนที่เขาไว้ ใช้ทาริมฝีปากกันปากแห้งมาก้อนใหญ่ ก่อนจะทาลงบนแก่นกายชายเพื่อให้มีความหล่อลื่น จากนั้นก็นำมันมุดเข้าไปในถ้ำเสน่หา
“อย่า... ฉันเจ็บ... ฮือ... โอ๊ย! พอแล้ว”
เมเชลหมดทางสู้ นอนร้องไห้ครวญครางอยู่บนโต๊ะ โดยมีร่างหนา สาดซัดแรงโทสะที่มีท่วมกายใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ทรวงอกคู่อวบแทบจะหลุด ติดมือใหญ่ที่ออกแรงบีบหนักมือจนเนื้อปลิ้นตามร่องนิ้ว ไม่หนําใจ เอมานเอเล่าฝากรอยรักไว้ตามเนื้อตามตัวเธอหลายจุด เม็ดบัวเม็ดสวยถูกไรฟันคมกริบกัดและขบเม้มแรง ๆ ทุกการกระทำช่างโหดร้ายป่าเถื่อน เอมานเอเล่ไม่ได้ปรานีปราศรัยร่างเล็กที่นับวันจะบอบช้ำจากฝีมือตน เขาไม่สนใจ เขาสนใจเพียงความสะใจของตนเองเท่านั้น
“นอนกับเธอ สู้ไปเอาผู้หญิงขายตัวราคาถูกๆ ซะยังดีกว่า” เขาพูดขณะกระดึงกายแกร่งที่ระเบิดความโกรธเข้ารินรดดอกผกาดอกซ้ำ ก่อนจะสวมกางเกงให้เรียบร้อย สายตามองไปยังร่างเมเชลที่นอนหอบใจแรง น้ำตาไหลพราก มองเรือนร่างสาวที่มีแต่รอยประทับที่เขาทำไว้แล้วกระตุกยิ้ม เขาขยับตัวเข้าไปใกล้เมเชล โน้มตัวพูดประโยคหนึ่งข้างหูเธอ “ผู้หญิงอย่างเธอมีดีแค่ให้ฉันปลดปล่อย ให้ฉันได้ระบาย แต่รู้ไว้ว่าฉันไม่เคยมีความสุขเลย แม่ผู้หญิงรูหลวม”
พูดจบ เอมานเอเล่ก็เดินจากไป ทิ้งให้เมเชลนอนเสียใจอยู่ตรงนั้น น้ำตาเธอไหลแล้วไหลอีก ความเสียใจจากคำพูดและกระทำของชายใจร้าย ทับถมจนมิเชลคิดว่ามันคงไม่หลุดไปจากหัวใจ
“โอ๊ย!... ฮือ” เมเชลฝืนตัวลุกขึ้นอย่างยากลําบาก กว่าจะลุกมารวบเสื้อผ้าที่เวลานี้ขาดวิ่นสวมใส่ไม่ได้ขึ้นมากอดไว้ แล้วร้องไห้ปริ่มขาดใจอีกครั้ง น้ำตาคือเพื่อนแท้ของเมเชล
วันรุ่งขึ้น
บ้านหลังใหญ่ริมหน้าผาคือสถานที่พักของเอมานเอเล่ เขาเดินทางมาพร้อมกับลูกน้องจำนวนหนึ่ง และคนที่ขาดไม่ได้เลยคือเมเชลที่ติดสอยห้อยตามไปทุกที่ ไม่ว่าไปที่ใดเอมานเอเล่จะพาเธอไปด้วยเสมอ ให้เหตุผลว่าเมเซลคือนางบำเรอส่วนตัวที่ไม่ต้องเสียเงินจ่าย แล้วบอกใครต่อใครเช่นนี้ด้วย
เอมานเอเล่ใจร้ายกับเมเชลมาก หากมีทางใดที่ทำให้เธอเจ็บปวด เสียใจเขาพร้อมทำ และทุกครั้งที่เขาเปลี่ยนสถานที่นอน เอมานเอเล่จะจ่ายเงินให้หญิงสาวขายบริการระดับพรีเมี่ยมมาร่วมหลับนอนด้วยเสมอ ซ้ำร้ายยังให้เมเชลนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับที่เขากำลังทำกามกิจ เมเชลต้องหันหลังนอนร้องไห้ ร้าวรานใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ
“พอแล้วค่ะ ดูสิคะ ปากลินดาช้ำหมดแล้ว”
สาวผมบลอนด์แสร้งบ่น แต่ก็ยื่นหน้าให้เอมานเอเล่ หนุ่มนักรักที่เก่งกาจเรื่องบนเตียงที่ทำให้เธอขนลุกแทบทั้งคืนจูบตามใจชอบ หนำซ้ำยังเบียดชิดร่างจนแทบจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน
“ก็ปากเธอน่าจูบนี่นา ไม่เหมือนคนบางคน จูบทีไรอยากจะอ้วก” เขาจงใจพูดให้เมเชลที่กำลังนั่งหวีผมตรงโต๊ะเครื่องแป้งได้ยิน ซึ่งเธอก็ได้ยิน เช่นเคยที่ความปวดร้าวพุ่งใส่ใจ “จะไปไหน”
“ไปเตรียมอาหารเช้าค่ะ” เมเชลตอบโดยไม่หันมามองคนถามที่เวลานี้ โอบกอดสาวสวยหุ่นดีบนเตียง
“ช่วยหยิบถุงยางอนามัยให้ฉันก่อนแล้วค่อยไป”
เมเชลกลืนความเสียใจลงคอ ก้าวเดินไปหยิบสิ่งที่เขาต้องการตรงลิ้นชักหัวเตียง จะว่าไปเพียงแค่เขาเอื้อมมือมาหยิบก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้เธอเลยสักนิด ทว่ามิเชลรู้เหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนี้...เอมานเอเล่แกล้งเธอ
“นี่คะ” แทนที่คนเอาแต่ใจจะยื่นมือไปรับซองถุงยางอนามัย เขากลับจับข้อมือเมเชล กระตุกไม่แรงมาก คนไม่ทันตั้งตัวก็เซมาล้มทับตัวเขา “อุ้ย!”
“เธอกลับไปได้แล้ว” เอมานเอเล่หันมาบอกสาวข้างกายที่ทําหน้างง ที่อยู่ ๆ ก็ถูกไล่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังจูบเธอจนปากเจ่อ ทำราวกับว่าจะสานต่อความใคร่ที่ไม่มีวันดับมอด “ฉันไม่ชอบสั่งรอบสองนะ”
สาวผมบลอนด์รีบลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับ หยิบเสื้อผ้าบนพื้นไว้ในมือหมายจะเดินไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำใส่เสื้อผ้า ทว่าเสียงสั่งของเอมานเอเล่ดังขึ้น
“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าห้องข้างๆ” สาวผมบลอนด์เปลี่ยนทิศทางการเดินทันที ไม่รอให้เขาสั่งเป็นครั้งที่สอง
“ปล่อยค่ะ ฉันจะไปเตรียมมือเช้าให้คุณ” เมเชลดันตัวเองออกจากอ้อมแขนหนา ทว่าหาเป็นผลสําเร็จไม่ แล้วตอนนี้เมเชลถูกพลิกตัวให้นอนบนที่นอน ส่วนเขาเกยทับ
“ก็เธอนี่ไง อาหารเช้าของฉัน” เขาพูดขณะใช้ริมฝีปากเกลี่ยปากเธอเบา ๆ
“ไหนคุณบอกว่าจูบฉันแล้วอยากจะอ้วกไงคะ” เธอทวนความจำให้เขา เอมานเอเล่ยิ้มบางๆ กดปากลงบนกลีบปากคู่สวย
“เหรอ ฉันพูดเหรอ ฉันไม่ได้พูดซะหน่อย ฉันแค่บอกว่าไม่เหมือนใคร บางคนจูบแล้วอยากจะอ้วก ฉันพูดลอย ๆ ต่างหาก ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นเธอ” เขาแก้ตัวได้อย่างน่าหมั่นไส้ “เสียเวลาพูดน่า ฉันหิวเธอจะแย่”
ปากบอกว่าเกลียดสาวใต้ร่างหนักหนา แต่ร่างกายถวิลหาแต่เธอ ค่ำคืนที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะร่วมหลับนอนกับสาวผมบลอนด์ ทว่าใจเขากลับนึกถึงแต่เมเชลที่นอนหันหลังให้ อยากจะเปลี่ยนคู่นอนเป็นเมเซล แต่เอมานเอเล่ทนฝืน อดกลั้นความปรารถนาของตนเองเต็มกำลัง บรรเลงเพลงสวาทกับเธอคนนั้นจนเสร็จสม
แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาอดกลั้นไม่เป็นผล ตอนที่เมเชลเดินออกมาจากห้องน้ำ กลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาได้สัมผัสกลิ่นมันครั้งใด อารมณ์ความใคร่ ลุกโชน เอมานเอเล่ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะหักห้ามแรงพิศวาส หันไปสนใจสาวผมบลอนด์ที่เขารู้สึกอยากผลักไสมากกว่ากอดรัด แต่มันก็ไม่เป็นผลสำเร็จ สุดท้ายเขาก็ต้องคว้าร่างคนที่ชิงชังที่สุดในชีวิตมากกกอด
- ผู้เขียน
