“ขอโทษนะครับ คุณหมอเขาบอกว่าไม่รู้จักคุณ”
“….?”
จะเป็นไปได้ไง ถ้าเขาไม่รู้ชื่อเล่นก็ต้องรู้จักชื่อจริงของเธอสิ ในเมื่อวันนั้นเขายังเจาะจงเป็นเธออยู่เลย
“งั้นขอฉันคุยกับคุณหมอได้ไหมคะ” หมอธนาส่งโทรศัพท์มือถือให้เธอโดยไม่รอให้คนในสายอนุญาต
อัจจิมาสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเอามือถือบางเฉียบแนบไปกับหู หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เมื่อไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตอกหน้าเธอกลับมาว่ายังไง
“ฉันเองนะคะ” เสียงหวานเค้นออกไปด้วยความยากลำบาก ลุ้นคำตอบจากชายหนุ่มยิ่งกว่าตอนฟังผลสอบสมัยเรียนซะอีก
“ใครเหรอครับ” แม้จะพูดคุยกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าน้ำเสียงของเขาไม่ได้เย็นเยือกขนาดนี้
นั่นมีความเป็นไปได้ว่า เขาจำเธอได้แต่กำลังเอาคืนเธออยู่
ร้ายกาจ…เขามันเป็นหมอที่ร้ายกาจที่สุด
“ฉันเองค่ะ ที่…” ทั้งคุณหมอหนุ่มกับพวกพยาบาลต่างพากันรอฟังว่าเธอจะพูดอะไร
นะ…นั่นน่ะสิ เธอควรตอบไปว่ายังไงดี
ปลายสายเงียบฟั
