Chapter 7
เมียสองต้องห้าม (1)
บนทางเดินเรียบลื่น สองข้างคือห้องพักที่ปิดประตูเงียบสนิท เสียงลงน้ำหนักจากเจ้าของรองเท้าหนังที่ขัดจนขึ้นเงาดังเบา ๆ เพื่อไม่ให้การมาของตนรบกวนผู้อยู่อาศัยในชั้นเดียวกัน ติณณภพเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องริมสุดตรงบันได เขาเคาะประตูเบา ๆ แล้วยืนรอ
เสียงเคาะเรียกทำให้พิชญ์สินีเดินไปส่องตาแมว เมื่อเห็นว่าเป็นใครรอยยิ้มก็ผุดพราวขึ้นมาบนใบหน้าที่ไม่ได้แต้มแต่ง หัวใจพองโตเมื่อในที่สุดเขาก็มาหา หล่อนก้มลงมองตัวเองที่อยู่ในชุดนอนกระโปรงสั้นอวดเรียวขาขาว ที่สำคัญ ภายใต้ชุดนอนแนบเนื้อ หล่อนโนบราทั้งล่างและบน
หล่อนยังคงเล่นตัวไม่เปิดประตู ยืนรอว่าเขาจะทำเช่นไรต่อไป
"ปุ้ย อยู่หรือเปล่า"
เสียงเคาะดังตามมาอีกครั้ง คราวนี้หล่อนค่อย ๆ หมุนลูกบิด ก่อนแง้มประตูออกอย่างช้า ๆ เห็นร่างสูงยืนรออยู่หน้าห้อง เมื่อยามได้สบตากัน หล่อนก็แสดงท่าทีอ่อนระโหยโรยแรง เสียงเบาหวิวลอดผ่านเ
