นี่มันคงไม่ได้สื่ออะไรกับผมหรอกใช่มั้ยเนี่ย... ผมย่นคิ้วเล็กๆ พอคิดแล้วจู่ๆ ก็มีอาการแปลกๆ เกิดขึ้นกับร่างกายของผม ไม่ม้างงงงงงงง มันก็คงพูดไปงั้นแหละ ผมเป็นเพื่อนมันมาตั้งนาน ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามันจะอะไรๆ กับผมเลย ไอ้ยิมมันก็ชอบพูดจาชวนคิดอย่างนี้ตลอดแหละ
ผมคิดว่ามันพูดไปเรื่อยแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกร้อนไปหมด แอร์ก็เย็นเท่าเดิม
เชี่ย เหงื่อแตก =_=;;;;
ผมหันไปมองหน้าคนตัวสูงหวังจะให้มันพูดอะไรบ้าง แต่ไม่เลย นอกจากมันจะไม่ตอบแล้วมันก็เอาแต่ยิ้ม
และรอยยิ้มของมันเป็นเหตุให้ผมทำอะไรไม่ถูก
มันยิ้มอะไรของมันวะ... คาใจ
ผมยังคงสงสัยในรอยยิ้มปริศนาของไอ้ยิมจนกระทั่งพาตัวเองมาที่สวนสนุก
พวกไอ้ปืนกับไอ้เหี้ยหยกยืนรออยู่ด้านหน้าด้วยท่าทีระริกระรี้อยากแรดจนตัวสั่น
มันสองคนใส่เสื้อผ้าสีสันแสบตา คนนึงเสื้อเขียว คนนึงเสื้อเหลือง
แถมด้วยรองเท้าสีแดง นี่มองไกลๆ ผมนึกว่าไฟจราจร
“พวกมึงแต่งตัวอะไ
