หลังจากที่รับประทานอาหารเย็นเสร็จ คุณนายราตรีก็ชวนขวัญนรีไปคุยเล่นในห้องนั่งเล่นเพื่อต้องการสร้างความสัมพันธ์กับลูกสาวของเพื่อน ทั้งคู่คุยเรื่องสัพเพเหระตามประสาผู้หญิงทั่ว ๆ ไป ทำให้ผู้ชายอย่างประธานใหญ่ชัยวัฒน์และรามิลแยกตัวออกไปทำธุระของตน ปล่อยให้คุณนายราตรีได้คุยกับเลขาคนสวยเสียให้พอใจ
จนเวลาผ่านไปประมาณสี่สิบนาทีได้ รามิลจึงมานั่งร่วมวงสนทนากับมารดาและเลขาแสนสวยของเขา แต่ความตั้งใจก็คือมารอไปส่งเธอนั่นเอง
"แม่ ผมว่าน่าจะให้ขวัญเขากลับได้แล้วนะครับ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก" รามิลพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคุณนายราตรีนั้นเริ่มจะติดลม ไม่ยอมให้ลูกน้องคนสวยของเขากลับเสียที ยิ่งเธอกลับช้า เขาก็ยิ่งมีเวลาอยู่กับเธอตามลำพังน้อยลง
"จริงด้วย แม่ก็คุยเพลินเลย" คุณนายราตรีพูดขึ้นพลางมองไปยังด้านนอกผ่านผนังกระจกใส ก็พบว่าบรรยากาศด้านนอกที่เป็นสวนหย่อมนั้นมืดมิดไปแล้ว หากไม่มีแสงไฟประดับสวนก็คงเห็นเป็นเงา
