"อืม.." รามิลครางในลำคอเมื่อได้ลิ้มรสความหวานของโพรงปากนุ่ม ปลายลิ้นหนาไล่ต้อนเรียวลิ้นหวานที่เอาหลบหลีกไม่ยอมให้เขากระหวัดเกี่ยวพัน สองมือน้อยที่โดนตรึงไว้เหนือศีรษะก็พยายามจะดึงออกแม้รู้ทั้งรู้ว่าไม่อาจจะหนีเขาพ้นก็ตาม
เมื่อเห็นกระต่ายตัวนุ่มไม่ยอมสิ้นฤทธิ์เสียที ราชสีห์ผู้ช่ำชองจึงได้สอดมือลวงเข้าไปในเสื้อใต้แผ่นหลังแล้วรีบปลดตะขอบราเซียร์ให้หลุดออกจากกัน โดยที่ปากยังหลอกล่อด้วยจูบอันหนักหน่วงวาบหวาม
"อื้อ" ขวัญนรีร้องประท้วงเมื่อเธอเริ่มคุมลมหายใจไม่ได้ ความตื่นเต้นทำเอาจังหวะหายใจแปรปรวนไปหมด
"จูบไม่บ่อยก็เลยเป็นแบบนี้ เดี๋ยวพี่จะฝึกบ่อย ๆ ให้เองนะ" รามิลเอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์หลังจากที่ได้ถอนริมฝีปากชื้นออกจากปากเอิบอิ่มอย่างเสียดาย ทั้งที่ต้องการจะมอมเมาแม่กระต่ายน้อยไหงเป็นเขาที่มัวเมากับรสจูบแสนหวานนี้ได้ ยิ่งได้เห็นริมฝีปากอิ่มสั่นระริกด้วยความตระหนก เขาก็ยิ่งอยากตะโบมจูบให้ปากเธอ
