วันรุ่งขึ้น
ขวัญนรีมาถึงบริษัทในตอนเกือบ ๆ แปดโมงเช้า วันนี้เธอไม่ต้องห่อข้าวมารับประทานกลางวัน เพราะเจ้านายหนุ่มได้โทรมาบอกว่าวันนี้ไม่ต้องห่อข้าว เนื่องจากว่ากลัวว่าเธอที่เพิ่งฟื้นไข้จะเหนื่อย วันนี้เธอจึงมีเพียงกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กและร่มพับสามตอนในมือ
"สวัสดีค่ะคุณวุฒิ" ขวัญนรีเกินไปถึงโต๊ะทำงานก็ได้เห็นว่าเลขาหนุ่มรุ่นพี่ได้มาถึงก่อนแล้วจึงได้ไหว้ทักทาย
"สวัสดีครับ วันนี้ไม่ได้ห่อข้าวมากินเหรอ?" วุฒินันท์ทักเมื่อไม่เห็นว่าเลขารุ่นน้องไม่ได้ถือถุงผ้ากล่องผ้ามาด้วยอย่างเช่นทุกวัน
"วันนี้ไม่ได้ห่อมาค่ะ ประธานเขาบอกว่าให้เว้นหนึ่งวัน" เลขาสาวสวยตอบพลางส่งยิ้มหวานไปให้รุ่นพี่หนุ่ม ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปประจำที่ที่โต๊ะของคน ดีเหมือนกันที่วันนี้เจ้านายไม่ให้ห่อข้าวมาเพราะอาหารสดเริ่มจะหมด วันนี้หลังเลิกงานคงต้องไปซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อตุนของเสียแล้ว
"ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้าซีด ๆ " วุฒิน
