“ต้องการเธอไงมิน”
“...”
“ต่อไปนี้ฉันจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว ฉันยอมโดนเธอด่าว่าไม่ใช่ลูกผู้ชาย หรือจะด่าฉันว่าเป็นตัวอะไรก็ได้ถ้ามันทำให้ฉันได้เจอได้อยู่ใกล้ ๆ ได้มีทางได้เธอคืนมา”
ฉันฟังคำพูดพวกนั้นด้วยความนิ่ง นิ่งเพราะตกใจกับคำพูดของเขาจนทำอะไรไม่ถูก ไหนจะแววตาที่มองมาที่ฉัน มันเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวจริงจังและอ่อนโยนรวมกัน แต่...ฝันไปเถอะ!ไม่รู้ว่าจะมาเล่นสนุกอะไรกับฉันอีกแต่ฉันไม่เล่นด้วยหรอกนะ หรือต่อให้สิ่งที่เขาพูดออกมาจะเป็นความรู้สึกของเขาจริง ๆ แต่มินตราขอเซย์โนค่ะ เจ็บจนชา ความเจ็บมันหายไปก็ไม่อยากให้มันกลับมาทำร้ายตัวเองอีก
“ฉันไม่สนุกกับการกระทำของนายหรอกนะออสติน” ฉันพูดไปนิ่ง ๆ พยายามควบคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุด
“เธออาจจะชอบก็ได้นะ” ออสตินยิ้มตอบกลับมา ยิ้มเพื่อ?
“ไม่มีทาง หลีกฉันจะกลับ” ฉันบอกเขาแล้วเดินไปที่ประตูที่มีเขายืนขวางอยู่
“จะกลับทั้งยังงี้เหรอ” ออสตินหลีกทางให
