ตอนที่ ๕๐
นาทีคืบผ่านเป็นชั่วโมง เพียงไม่นานความมืดก็โรยตัวลงมา พระยอดนั่งสมาธิ บอกกับคมว่าให้เขาไปทำอะไรตามแต่อยากจะทำ ให้พักผ่อน หากมีอะไรจะเรียกใช้
ในขณะคมก่อไฟจนลุกโชน เขายังคงนั่งอยู่หน้ากองไฟ มองเปลวไฟที่ลามเลียเชื้อทีละน้อย วันนี้รู้สึกว่าหนาวกว่าปกติ อาจเป็นเพราะอยู่ใต้ชะง่อนผา ลมตกกระทบลงมาตรงนั้นเป็นพิเศษ แถมยังอยู่ใกล้ลำน้ำ มวลไอเย็นและความชุ่มชื้นจึงกรายใกล้
มีบ้างบางครั้งที่ได้ยินเสียงเสือหรือสัตว์ป่าอื่นๆ ร้อง จึงคิดว่าป่าแถบผาน้ำจำแห่งนี้ คงจะอุดมสมบูรณ์ไม่ใช่น้อย เพราะมิเพียงได้ยินเสียงสัตว์ป่าร้อง ยังจะมีบ้างบางประเภท อาทิ เก้ง กวาง ย่างกรายเข้ามาใกล้อย่างไม่กลัวคน
ฝั่งพระยอด ในขณะนั่งสมาธิ กำหนดรู้แห่งตัวตนและจิตใจอันสงบ ภาพนิมิตหนึ่งจึงเผยขึ้นมาให้เห็น เป็นโถงถ้ำแห่งหนึ่ง ท่านเห็นสุธนนั่งขัดสมาธิอยู่บนแท่นหิน ดวงหน้าหนุ่มน้อยแปดเปื้อนด้วยคราบดินคราบโคลน ผมเริ่มยาว ดู
