เดือนอ้ายตอบได้ทันที
“กลัวและโกรธค่ะ แค่หิวก็ทรมานจะแย่อยู่แล้ว” เดือนอ้ายเคยหิ้วท้องรอแม่กลับบ้านบ่อยๆ ตอนที่แม่ไปเอากับพ่อที่ตลาดแล้วเดือนอ้ายไม่ได้ไปดูต้นทางให้ รู้เลยว่าหิวมันแสบท้องแทบขาดใจ
“นั่นแหละคือเอาใจเขามาใส่ใจเรา เมื่อเราคิดได้ว่าถ้าเราเป็นหมาตัวนั้น เราจะรู้สึกอย่างนั้น เราจะมีเมตตา และจะไม่ทำร้ายคนอื่นให้เขาเจ็บปวดทรมาน เพราะถ้าเป็นเรา เราคงเศร้าและเจ็บเหมือนกัน”
เดือนอ้ายนิ่งคิดอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจทั้งน้ำตาซึม พอดีกับที่อิทธิเดินออกมาจากบ้าน เขาชะงักเมื่อเห็นเดือนอ้ายยืนอยู่กับวิฑูรย์ หญิงสาวเองก็ตกใจ ผวาเข้าเกาะชายเสื้อวิฑูรย์โดยไม่ทันคิด
วิฑูรย์หันมองไปเห็นอิทธิ เห็นความโกรธโลดลิ่วในแววตาชายหนุ่ม รู้สึกถึงมือน้อยสั่นเทาของสาวน้อยในปกครอง แค่นี้สำหรับชายที่ผ่านโลกมามากแบบเขาก็ดูออกทันทีว่าเดือนอ้ายกลัวอะไร
เขาแค่ยังไม่แน่ใจว่าเป็นการตบมือข้างเดียวหรือไม่
“ส
