เสียงลมหายใจที่หลับสนิทอย่างสม่ำเสมอทำให้นิ้วชี้ของครองภพไล้ลูบที่พวงแก้มสีเรื่อแผ่วเบา ลารีนับเป็นผู้หญิงคนแรกที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเขามากที่สุด ปกติหญิงสาวแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาอยู่ได้ไม่เคยเกินสามวันเขาก็เบื่อ แต่กับลารีมันไม่ใช่ ไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใดเขาก็ไม่อยากปล่อยมือจากผู้หญิงคนนี้ ปลายนิ้วไล้ลงไปเกลี่ยเรียวปากอิ่ม ที่เขาเคยลิ้มรสไม่รู้ต่อกี่ครั้ง และรสชาติก็หวานซึ้งใจไม่เคยเปลี่ยน น่าแปลก บางครั้งมันก็เงียบสงบ บางครั้งมันก็เอ่ยถากถางเขาอย่างไม่เกรงกลัว
'เธอเป็นคนยังไงกันแน่นะลารี' ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะอยากรู้จักลารีให้มากกว่านี้ คิดแล้วก็นึกตกใจในความคิดของตัวเองไม่ได้ 'เป็น...ผู้หญิงของฉันหรือว่า...เป็นคนที่ฉันควรฆ่าทิ้งดี' แม้ข้างในจะคิดไปสารพัดเหตุผล แต่ฝ่ามือหนากลับกระชับร่างของหญิงสาวเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้ คนที่นอนหนุนตักอยู่รู้สึกอบอุ่นได้แม้อยู่แค่ใ
