กัปตัน....
ผมยกยิ้มมุมปากนั่งมองคนหน้างอกำลังยืนดื่มน้ำเย็นๆอยู่ในห้องครัว ส่วนผมก็นั่งอยู่ตรงโซฟากลางคอนโดเจ๊บิวไง ผมกะไว้แล้วเชียวตงิดๆตั้งแต่เมื่อตอนมาส่งแล้วหละยอมง่ายๆไปที่แท้มีแผนแอบหนีไปนี่เอง อีกอย่างอยู่ๆยอมดีๆกับผมแบบแปลกๆผมว่าเจ๊มันคงจะหลอกใช้อะไรผมสักอย่างแน่ๆแต่คนอย่างผมถ้าจะเอาคนไหนผมต้องเอาอยู่หมัดอยู่แล้วผมก็เลยไม่กลัวเธอไง หึหึ
"ยิ้มอะไร”
ผมยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยกน้ำส้มขึ้นดื่ม นี่ยังมีน้ำใจเอาน้ำมารับแขกนะถือว่าไม่เลว
"เปล๊าาาา"
"เสียงสูงแสดงว่า ตอแหลจ๊ะ รู้แล้วว่าฉันอยู่ที่นี่ก็กลับไปได้แล้วยะฉันจะพักผ่อนฉันเหนื่อย!"
เจ๊บิวตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเปิดตู้เย็นเอาน้ำไปเก็บแล้วเดินตรงไปยังประตูทางออกแล้วผายมือเชิญผมออกจากห้อง
"เชิญจ๊ะแล้วไม่ต้องมาอีกนะ ถ้ามีอะไรจะเรียกเอง โอเค้"
ผมลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังประตูทางออก แล้วคิดว่าคนอย่างผมลองได้เข้ามาแล้วจะออกไปง่าย
