ตาสวยจ้องมองผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้าอย่างไม่วางตา เธอไม่เคยอยากฟังคำว่าหย่า เธอไม่เคยอยากก้าวขาออกไปจากบ้านหลังนี้ แต่ถ้าจะให้เธอยอมทน เห็นเขาบีบเธออยู่อย่างนี้ เธอก็คงจะอยู่เฉยไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่ใจหาย ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอต้องพยายามแค่ไหน ที่จะไม่ถ่ายทอดความรู้สึกจริงๆออกมา
"เรียนจบเมื่อไหร่ ฝันหย่าให้ทันที ถ้าพี่ต้องการ"
"ถ้าฉันไม่ได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง ฉันก็คงจะไม่รู้ ว่าอะไรเป็นอะไร"
"อะไรเป็นอะไร คืออะไรหรอคะ"
เธอยังเลือกที่จะปั้นหน้าถาม เกลียดความรู้สึกตอนนี้จะเป็นจะตาย ไม่อยากเห็นเขายิ้มเยาะใส่ ไม่อยากเห็นเขาพูด เพื่อสื่อความหมายว่าเธอไม่ได้มีความหมาย เธอยังเป็นเธอ พี่ยังมีความอ่อนแอที่ข้างใน เพียงแต่ตอนนี้ เธอเลือกที่จะไม่แสดงออกให้เขารู้เท่านั้นเอง
"เมื่อไหร่?"
เธอนิ่วหน้าให้กับคำถาม กำลังจะอ้าปากถามด้วยซ้ำ ว่าคำถามของเขามันหมายความว่าอย่างไร แต่ไม่ทันที่
