ลวงรัก

ลวงรัก | 9

สายตาหลายคู่จับจ้องไปตามหลังร่างบอบบางของเพียงฝัน แล้วก็เป็นเพื่อนเธอ ที่ส่งเสียงแห่งความไม่พอใจขึ้นมาอีกครั้ง

"ถ้าฉันมีสามีแบบนี้ ฉันยอมหย่าไปหาสามีใหม่ดีกว่า"

เพื่อนสาวของเธอเป็นคนร้องขึ้นมา และนั่น ทำให้เขาตวัดสายตาไปมองเธอทันที

"มีที่ไหน ควงผู้หญิงคนอื่น ทั้งๆที่เมียตัวเองนั่งทนโท่อยู่ใกล้ๆ ทำแบบนี้ได้ยังไง"

"อย่าทวงถามเหตุผลกับคนแบบนี้เลยตาล ตอนที่ฉันไม่เห็นกับตาว่าเพื่อนเราทะเลาะกับสามีเรื่องอะไร ฉันยังพอปลอบให้ใจเย็นได้นะโว้ย พอมาได้ยินแบบนี้ จะยุเพื่อนให้หย่าแม่งเลย ผัวไม่ดี หาผัวใหม่ จบโว้ย"

แล้วเพื่อนชายของเพียงฝัน ก็พูดตามความคิดตัวเองออกมา เขาก็ไม่อยากจะคาดเดาหรอกนะ ว่าผู้ชายคนนี้จะคิดกับเพื่อนของเขาแบบไหน หรือรู้สึกอย่างไร แต่ไอ้กิริยาที่ทำ บอกเลยว่าเขาก็ไม่พอใจเหมือนกัน

"อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน"

สปายคาดโทษออกมาอีกครั้ง ยอมรับว่าสิ่งที่สามีเพื่อนพูดมันยังฝังใจ แต่ถึงอย่างไร ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย ก็ไม่ควรแสดงออก หรือทำกิริยาแบบนี้กับผู้หญิงอยู่ดี

"หยุดก่อนสิฝัน คุยกันก่อนได้ไหม"

เป็นสปายที่วิ่งตามมาคว้าแขนเพื่อนเอาไว้ ก่อนที่น้ำตาล ที่วิ่งตามหลังมาติดๆ จะร้องออกมาด้วยความตกใจ

"ฝัน.."

"...ร้องไห้อีกแล้ว ใจเย็นๆก่อนฝัน ใจเย็นๆนะ"

ผู้ที่ทำหน้าที่ปลอบ หันมามองเพื่อนอีกคนด้วยสีหน้าหนักใจ พวกเขาทั้งสามคน คบหาเป็นเพื่อนรักมาตั้งหลายปี ไอ้อาการเสียอกเสียใจจนเผยร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนแบบนี้ เพียงฝันไม่เคยเป็น

"ใจเย็นๆก่อน บอกฉันได้ไหม ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น"

"บอกฉันให้เข้าใจด้วย ว่ามันทำแบบนั้นได้ยังไง แล้วเธอทนได้ยังไง.."

"...ทำไมคนพวกนั้นถึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันจำไอ้ธีระได้ นายนั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนายคีรีสามีของเธอ แล้วทำไมพวกนั้นทำเฉย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนพวกนั้นไม่ได้กำลังทำผิดเลย"

"พวกเขาไม่ได้ชอบหน้าฉัน"

"แม้แต่สามีของเธออย่างนั้นหรอฝัน"

น้ำตาลร้องถามในสิ่งที่คาใจ ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ว่าเพื่อนเธอคบผู้ชายคนนี้มากี่ปี ทำไมจะไม่รู้ ว่าเพื่อนรักคนนี้มากแค่ไหน แต่เมื่อก่อนก็เห็นปกติไม่มีอะไร แล้วตอนนี้ล่ะมันเกิดอะไรขึ้นมา

"มีอะไรจะเล่าให้พวกฉันฟังไหม สุดท้ายฉันกับไอ้ปายก็อยู่ข้างเธอนะ"

พยายามแค่ไหน ที่คนถูกถามพยายามจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เธออยากพลั่งพลูถึงความรู้สึกอึดอัดที่อยู่ในใจ แต่เธอก็กลัวว่าผลลัพธ์มันจะเลวร้าย รู้อยู่แก่ใจ ที่เขาต้องเป็นแบบนี้มันก็เพราะเธอ

"ฉันเองที่ทำผิดกับเขาก่อน ฉันทำผิดกับเขา จนความรักที่เขาเคยมีให้ฉัน มันต้องหมดลงไป"

"พูดเรื่องบ้าอะไร ทำไมมันถึงจะมาหมดรักกันได้ง่ายๆ"

สปายยังร้องด้วยความไม่เข้าใจ และยังคงที่จะต่อประโยคต่อไป

"มันทำแบบนั้นคือมันไม่ให้เกียรติเธอ ยิ่งถ้าคนที่อยู่ในร้านอาหารรู้จักเธอ มันก็ยิ่งไม่ให้เกียรติเธอ.."

"...ถ้ามันจะทำแบบนี้ ทำไมมันไม่เลิกกับเธอก่อนแล้วค่อยมีวะ"

คำพูดของเพื่อน สะกิดหัวใจของเธออย่างจัง เขาบอกเลิกเธอจนนับครั้งไม่ได้ แต่เธอต่างหากล่ะ ที่ไม่ยอมไป

"มันเกิดแบบนี้ขึ้นนานแค่ไหนแล้ว"

เป็นน้ำตาลที่ร้องถาม เธอประคองร่างของเพื่อนให้นั่งลงบริเวณโต๊ะนั่งหน้าห้างก่อนจะตามลงนั่งประกบทันที

"ฉันมีเรื่องจะเล่าให้พวกเธอฟัง"

สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะพูดมันออกมาทั้งน้ำตา ไม่มีใครให้คำตอบเธอได้ว่า เรื่องที่เธอทำ มันสมควรได้รับการอภัยหรือไม่ แต่ที่เธอต้องพูด เธอไม่ได้ต้องการความเห็นใจ แต่เพียงแค่เธออึดอัดจนทนไม่ไหว จนเธอต้องระบายมันออกมาก็เท่านั้นเอง

.

.

.

ในเมื่อเธอไม่รู้ว่าจะจัดการตัวเองกับสถานการณ์แบบนั้นอย่างไรเมื่อตอนอยู่ต่อหน้าเขา สุดท้าย เธอก็ต้องกลับมานั่งโง่ๆอยู่ที่บ้านอีกจนได้ ร่วมชั่วโมงที่เธอนั่งจมอยู่กับความคิดอยู่แบบนั้น จนกระทั่ง ร่างสูงของผู้เป็นสามีของเธอกลับมา

"อาหารอยู่บนโต๊ะค่ะ จะทานเลยไหมคะ"

เธอยังเอ่ยถามด้วยประโยคเก่าๆ และเห็นว่าเขาปลายตามาหา ไม่ได้มองไปที่โต๊ะอาหาร หรือมองอาหารที่เธอเป็นคนทำให้เขาทาน

"เห็นขนาดนั้นแล้ว เธอยังจะทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรอีกหรอ"

"สรุปไม่ทานข้าวไหมคะ ฝันจะได้เก็บ แล้วจะได้มาคุยกันตรงๆให้มันเข้าใจ"

"คุยตอนนี้เลยก็ได้ ส่วนอาหาร ก็วางแม่งมันไว้อย่างนั้น มันจะเป็นไรไป"

เขาขึ้นเสียงใส่ และจ้องมองที่ใบหน้าของเธอตรงๆ

"แบบนั้นก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้น ฝันจะเข้าประเด็นตรงๆเลยก็แล้วกันนะคะ.."

"...ฝันไม่ต้องการเห็นพี่คีไปไหนมาไหนกับผู้หญิงที่ไหน ฝันขอให้ครั้งนี้มันเป็นครั้งสุดท้าย"

"เหอะ.."

แล้วทันทีที่คำพูดของเธอหลุดออกไป เขาก็แค่นเพียงเสียงหัวเราะออกมา

"หัวเราะทำไมคะ คำพูดของฝันมันน่าขำตรงไหน"

"ก็แค่ขำแล้วไม่เข้าใจ ว่าเธอใช้สิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน"

"ถามแบบนั้นทำไมละคะ พี่คีเองก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าฝันมีสิทธิ์อะไร"

เธอตอบกลับในทันที บอกตรงๆว่าเธอเกลียดที่เขาเป็นแบบนี้ ไม่ชอบท่าทีแบบนี้ ไม่ชอบกิริยาแบบนี้ ไม่ชอบอะไรสักอย่าง แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ยังพบมัน

"ฉันไม่เคยสนใจสิทธิ์อะไรในตัวเธอทั้งนั้น สำหรับฉัน เธอไม่ได้สำคัญอีกต่อไป.."

"...ต่อให้ครั้งนี้ เธอจะใช้แม่ของฉัน มาต่อว่าหรือโวยวายใส่ฉัน ฉันก็จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น"

"แปลว่าพี่คีกับผู้หญิงคนนั้น หวังที่จะสานต่อความสัมพันธ์กัน"

เธอพูดมันออกมาด้วยความใจหาย เป็นอีกครั้งที่น้ำตาของเธอมันพาลจะไหล ทุกคำพูดและการกระทำของเขามีอิทธิพลต่อเธอมากมาย ในขณะที่ตัวเธอเองเริ่มจะมั่นใจ ว่าเธอไม่มีความสำคัญใดๆต่อเขาเลย

"แน่นอน.. ฉันกับน้ำหวาน เราอาจจะสานสัมพันธ์กันต่อจากนั้น.."

"...เธอไม่มีสิทธิ์ ไปยืนทำตัวเซ่อซ่า ทำตัวน่าสงสาร บีบน้ำตาให้ใครต่อใครมองว่าฉันเลวมากมายอะไรขนาดนั้น ทั้งๆที่คนที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้คือเธอ!"

"แต่เหตุผลที่ฝันต้องทำแบบนั้น มันก็เป็นเพราะฝันรักพี่มาก ฝันไม่อยากให้พ่อจับฝันแต่งงานกับคนอื่น เพราะฝันรักแค่พี่ ฝันจะแต่งงานกับผู้ชายเพียงคนเดียวก็คือพี่!"

เธอเลือกที่จะร้องออกมาจนสุดเสียง พร้อมๆกับการปล่อยธารน้ำตาให้หลั่งไหล แต่แล้วเธอก็ต้องพบกับความปวดหน่วงที่หัวใจ กับวาจาของชายอันเป็นที่รักที่เปล่งมันออกมา

"เพราะว่าพ่อเธอมันเห็นแก่เงินไง เธอมันก็คงไม่ต่างกัน ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่จับฉัน เพียงเพราะอยากได้เงิน"

สุดท้าย พอเธอเลือกที่จะอธิบาย เขาก็ไม่คิดที่จะฟังอยู่ดี ที่เธอทำใจเอ่ยมัน เพราะเธอไม่อยากเสียเขาไป แต่ในเมื่อ ความพยายามมันใช้ไม่ได้ เธอก็อาจจะทำใจ ปล่อยทุกอย่างให้ไปตามทางของมัน