"ฝันไม่ได้บอกว่าฝันท้าทาย.. แต่ฝันเพียงสื่อความหมาย ว่าฝันรักพี่คีมาก มากจนไม่อยากหย่ายังไงละคะ"
"รักอย่างนั้นหรอห๊ะ.. เธอใช้คำว่ารักอีกแล้วหรอวะ รักแล้วทำแบบนี้หรอวะ คิดบ้างเถอะว่ะ ใครมันจะไปเชื่อเธอวะ.."
"...สติสิเพียงฝัน เธอวางยาฉัน ลากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาเจอเราสองคนอยู่ด้วยกัน คิดบ้างสิ ถ้าวันนั้นคุณย่าของฉันเป็นลมล้มลงไป ทำให้หมดสติจนไม่ตื่นขึ้นมา เธอจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง"
ผู้ฟังเองก็ถึงกับน้ำตาซึมจนเกือบไหล เธอเคยคุยเรื่องนั้นกับเขาแล้วจนนับครั้งไม่ได้ แล้วเธอก็เคยบอกเขาแล้วว่าเธอเสียใจ เธอเคยบอกเขาแล้วว่าเธอไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มันเป็นแบบนั้น แล้วมันกี่ครั้งล่ะที่เราต้องมานั่งทะเลาะกัน ทำไมมันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย จะต้องให้บอกกี่ครั้งว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นเธอยอมรับผิด แม้ว่าคุณย่าของเขาจะไม่ได้ชอบเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะเกลียดท่าน จน อยากให้ท่านเป็นอะไรแบบนั้น เธอไม่ใช่คนที่ใจไม้ไส้ระกำที่จะทำอะไรอย่างนั้นได้ลงคอ
"เรื่องคุณย่าฝันขอโทษค่ะ.. ฝันไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงขนาดนั้น"
"ถ้าคำขอโทษมันพูดง่าย ถ้าความผิดหวังในใจมันลบเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันคงให้อภัยผู้หญิงแบบเธอไปแล้วถูกไหม"
เขาเหยียดสายตามองเธอจนเธอรู้สึกใจหาย เธอไม่ชอบกิริยาที่เขาแสดงใส่ แม้จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เธอก็บอกตัวเองเสมอว่าเธอทนได้ เธอยินยอมที่จะอดทนมันทุกทาง เพื่อให้ได้คนที่รักกลับคืน
"แต่ผู้หญิงแบบฝัน พี่คีก็เคยบอกว่ารักเหมือนรัก ฝันจะรอวันนั้นแล้วกันนะคะ.. พี่คีจะนอนเลยไหมคะ หรือว่าจะทานข้าวก่อน แม้ว่ามันจะเกือบตีสอง แต่ฝันก็ทำข้าวต้มร้อนๆให้พี่คีทานได้ค่ะ"
เธอบอกออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ซึม เธอขยับเข้าไปรับกุญแจรถจากเขามาแขวนไว้ประจำที่เก่า ก่อนมองเลยกลับไปที่หน้าเขาอีกครั้ง
"เธอเคยน่ารักมากกว่านี้นะเพียงฝัน แล้วฉันก็เคยรักเธอมากกว่านี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าเงิน.. มันจะเปลี่ยนแปลงเธอได้ พ่อเธอโครตเก่งเลยวะ ในช่วงจังหวะที่สถานะทางบ้านกำลังย่ำแย่ แต่เขาก็ใช้ลูกสาวเพื่อแก้วิกฤตนั้นได้.."
"...แต่เธอรู้ไหม ในขณะที่เธอและพ่อของเธอ ได้ทุกสิ่งทุกอย่างสมดั่งใจ มันกลับทำให้ความรู้สึกของฉันเปลี่ยนไป ฉันจะตอบคำถาม.. ในสิ่งที่เธอเคยถามฉัน ว่าทำไมก่อนที่ฉันกับเธอจะได้มาคบกัน แล้วทำไมฉันถึงยังไม่มีใคร เพราะฉันเจอแต่ผู้หญิงประเภทหิวเงินไง เมื่อก่อน เธอก็ไม่ได้เป็นหนึ่งในผู้หญิงประเภทนั้น แต่อยู่ดีๆกับเหมือนกันเฉยเลย"
เขาแค่นเสียงหัวเราะออกมา พร้อมกับมองเขาเย้ยใส่ แต่เธอก็จำต้องเก็บกุมแววตาแบบนั้นเอาไว้ แม้มันจะทำให้เจ็บจุกลึกๆที่หัวใจอย่างไรก็ตาม
"ถามจริงนะ ในเมื่อเธอเองที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ แล้วเธอยังจะอยู่ต่อเพื่ออะไร ต้องให้ฉันย้ำอีกไหม ว่าความรู้สึกของฉันมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เมื่อไหร่จะหย่า.. หรือว่าอยากได้เพิ่มเท่าไหร่ บอกมา.. ฉันจะให้ แล้วเธอก็ไปหย่าให้ฉัน เอาอิสระภาพคืนมาให้ฉัน แล้วเราก็จบกัน.."
คำพูดประโยคนั้น ทำให้หัวใจดวงน้อยไหวสั่นอีกครั้ง เธอรู้.. ว่าตอนนี้คีรีไม่ใช่คีรีคนเดิมที่เธอรู้จัก เธอรับรู้.. ว่าหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เธอรู้ ว่าทางออกของการไม่ต้องทนกับความรู้สึกขมขื่นแบบนี้มันก็คือการหย่า แต่เธอไม่อยากหย่า เพราะกลัวว่า เมื่อไหร่ที่เธอเป็นอิสระ บิดาอาจจะยัดเยียดเธอไปให้ใครต่อใคร ที่พอจะช่วยยกสถานะทางบ้านได้ในทันที
'ถ้าไอ้คีรีมันไม่สนใจแก แกก็หย่ากับมันไปเลย ฉันจะให้แต่งงานกับคนที่ฉันเลือกให้ คนที่สนใจแกนอกจากมันก็ยังมี'
'ไม่ค่ะคุณพ่อ ฝันกับพี่คี เรายังรักกันดี'
แล้วถ้าเธอจะบอกเรื่องนี้ และเหตุผลที่เธอต้องทำแบบนีิ้ให้คีรีฟัง ทุกอย่างมันก็จะจบเช่นกัน ถ้าเมื่อไหร่ที่คีรีรู้ ว่าบิดาของเธอต้องการที่จะให้เธอแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ถ้าเขาไม่แต่งงานกับเธอ เชื่อเถอะ ว่าคีรีก็ต้องไม่พอใจ แน่นอน ว่าเขาต้องไปเคลียกับพ่อของเธอให้จนได้ แล้วเรื่องที่พ่อเคยให้เธอนัดเจอกับผู้ชายคนนั้นคนนี้ ก็ต้องเข้าหูคีรี ด้วยปากของบิดาเธอเอง ยอมรับว่าบิดาของเธอเห็นแก่ตัว อยากให้แต่งเพราะอยากได้ค่าสินสอด พอได้สินสอดอย่างที่ต้องการ ก็อยากให้หย่า
ถ้าจะหาเหตุผลว่าทำไมเธอไม่ปฏิเสธบิดาในเรื่องนั้นออกไป ทางเลือกของเธอ ก็คือต้องรวบรัดคีรีมาแต่งงานให้ได้ และที่เธอไม่ทำแบบนั้น มันก็เป็นเพราะเขาขอเอาไว้ ว่ายังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน เธอจึงต้องทำมัน เพื่อให้อีกคนสบายใจ จนกระทั่งมันมาถึงทางตันแล้วเธอไปต่อไม่ได้ เธอจึงทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นลงไป แล้วเธอก็เชื่ออย่างสุดใจ ว่าถ้าเรื่องที่เธอเคยนัดเจอใครต่อใครเข้าหูคีรี เขาเองก็ไม่มีทางรับได้ จุดจบสุดท้ายเธอกับเขาก็ต้องหย่ากัน แล้วสุดท้ายนั้น บิดาก็ต้องหาผู้ชายคนใหม่ให้เธออยู่ดี ทางออกของเธอมันไม่ใช่แบบนี้ เธอจึงเลือกที่จะอยู่กับคนที่เธอรัก แม้เขาจะไม่ได้รักเธอแล้วก็ตาม แม้ว่าใครจะมองว่าเธอเห็นแก่ตัวก็ช่าง แต่วินาทีนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะไปตกนรกที่ไหนจริงๆ
'พี่รักฝันนะ พี่หวงทุกอย่างที่เป็นฝัน พี่หวงของๆพี่ ถ้ามีหนุ่มๆที่มหาลัยตามจีบ รีบบอกพี่ พี่จะไปจัดการ'
'ใครๆก็รู้กันทั้งนั้นว่าฝันมีแฟนแล้ว ไม่มีใครกล้าทำแบบนั้นหรอกค่ะ'
'ไม่รู้ละ พี่ก็อยากได้ความมั่นใจก่อนไหมล่ะ พี่บอกไว้เลยนะ พี่ไม่ชอบเห็นฝันอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหน ระดับความหึง พี่มีมากกว่าใครนะบอกก่อน'
'รู้แล้วล่ะค่ะ สัญญานะ.. ว่าฝันจะไม่มีใครนอกจากพี่ ฝันรักพี่คีมากนะคะ..'
'รักเพียงฝันเหมือนกันครับ..'
ความคิดในเรื่องราวเหล่านั้น ทำเอาเธอถึงกับสะอื้นไห้ คิดไม่ออก ว่าจะมีวิธีใด ที่จะทำให้เธอได้เขากลับ เธอรักเขามาก มากจนไม่อาจจะเสียเขาไปได้จริงๆ
"ฝันรักพี่คี.. ฝันไม่อยากหย่า"
เธอบอกออกมา แต่ทว่าเขาไม่ได้สนใจ
"ต่อให้เธอพยายามจะยื้อแค่ไหน.. สุดท้ายเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อยู่ดี คนที่บ้านฉัน ย่าฉัน.. ญาติพี่น้องของฉัน ทุกๆคนไม่ชอบหน้าเธอกันทั้งนั้น รวมถึงตัวฉันด้วย ถ้าเธอคิดว่า การที่แม่ฉันยังเอ็นดูเธออยู่แบบนี้ มันทำให้เธอคิดว่าจะอยู่กับฉันต่อไปได้ เธอก็ลองดู.."