แตนเข้าไปกอดเอวของตาพลางออดออ้นให้ตากับยายไปอยู่ที่บ้านด้วย ฝ่ายตาทดที่ไม่เคยมีหลานและไม่เคยถูกหลานออ้นมาก่อนก็ถึงกับใจออ่นในทันที ตอนนี้จึงยินยอมไปอยู่ด้วยกับหลานสาวเพียงคนเดียว
"เอ้าไปก็ไปวะ แล้วเองอย่ามาไล่ข้านะเว้ย ข้าไม่ไปหรอกนะจะบอกให้ "
" ถ้างั้นไปเก็บของกันเถอะจ้ะ ไปจ้ะตาแตนช่วย ยายจ๋าไปกันเถอะ แม่ไปเหมารถมาเลยจ้ะ "
ทั้งสามคนเดินเข้าบ้านไปเก็บข้าวของด้วยกันจนตอนนี้ของกองเต็มหน้าบ้านแล้ว รอเพียงแต่รถที่ต้อยไปเหมาจ้างมาเท่านั้น
" พ่อแล้วบ้านนี่พ่อจะเอาไงต่อจ้ะ "
" ก็ขายสิวะถามได้ พวกเองรออยู่นี่ก่อนแล้วกันข้าจะไปบ้านกำนันสักหน่อย " หลังจากที่ตาทดไปบ้านกำนันแสงไม่นานนักก้กลับมาพร้อมกับคนหนุ่มหลายคน ในมือต่างถือไม้หน้าสามขนาดยาวมุ่งมาที่บ้านจากนั้นก็ตอกปิดที่ประตูอย่างแน่นหนา แตนและยายมองด้วยความมึนงงก่อนจะเอ่ยถามตา
"นี่ตาแก่ กำนันเขาว่ายังไงบ้างล่ะแล้วนี่ทำไมเอาไม้มาตอกปิดบ้านอย่างนี้ล่ะ "
" ก็ไม่มีอะไรหรอกยายแก่ บ้านหลังนี้ไม่ใช่ของเราแล้ว ข้าขายคืนให้กำนันไปแล้วล่ะ เอ้านี่เงินเก็บไว้ให้ดีล่ะ "
"อะรถมาแล้วจ้ะตาจ๋ายายจ๋า " เมืื่อรถมาถึงก็ช่วยกันขนของขึ้นรถแล้วกลับไปยังบ้านของแตนใช้เวลา1ชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงแล้ว ทันทีที่มาถึงบ้านตาทดก็เอ่ยถามทันทีด้วยความสงสัยที่เห็นรถยนต์จอดอยู่หน้าประตูบ้านของหลานสาว
"นั่นรถใครล่ะมาจอดขวางบ้านคนอื่นทำไม "
"ฮ่าๆ รถพวกเรายังไงล่ะจ้ะตา นี่เป็นรถที่แม่ซื้อมาจ้ะ "
" หะ !! นี่เองมีเงินเหลือนักหรือไงถึงได้ไปซื้อรถแพงๆเนี่ยนังต้อย "
"ไม่แพงหรอกจ้ะแสนเดียวเองคนรู้จักเขาขายให้ถูกๆอีกอย่างบ้านเขารถเยอะ คนรวยนะจ้ะพ่อ "
"โห แสนเดียว แต่สภาพรถเองนี่ใหม่มากเชียวนะ เองอย่ามาหลอกข้าดีกว่าน่า "
"จริงๆจ้ะพ่อ พี่สาวของแฟนพุดจีบน่ะจ้ะเป็นคนขายให้ "
" พุดจีบลูกหลานเจ้าหมายนะหรือ "
"จ้ะพ่อ "
หลังจากพูดคุยเรื่องรถแล้วก็ช่วยกันขนของทั้งหมดเข้าไปในบ้าน เป็นอันว่าแตนคงต้องไปนอนห้องแม่ ส่วนห้องของแตนนั้นยกให้ตากับยายนอนไปก่อนจนกว่าจะทำบ้านเสร็จ
เช้านี้แตนตื่นแต่เช้าเพราะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เข้าครัวไปนั่งกินข้าวเช้าพร้อมกับทุกคน หลังจากกินอิ่มแตนก็ไปโรงเรียนทันที ที่บ้านจึงเหลือแค่เพียงตาทด ยายนีและต้อย ต้อยก็เห็นว่าสายแล้วจึงออกไปรดน้ำผักหลังบ้านโดยมีตาทดเดินตามไปช่วย ส่วนยายนั้นเก็บถ้วยชามล้างอยู่ในครัว
ผักที่เพิ่งจะหว่านเมื่อไม่กี่วันก่อนเริ่มแตกยอดโผล่ขึ้นมาจากดินบ้างแล้ว ส่วนแปลงที่ผักกำลังโตนั้นวันนี้สามารถตัดไปขายได้แล้วเช่นกัน ต้อยจึงตัดผักในแปลงใส่เข่งตั้งใจจะไปขายที่ตลาดนัดในตอนบ่าย โดยมีตาทดกับยายนีมาช่วยตัดผักลงเข่ง
"พ่อกับแม่ไม่ต้องช่วยหรอกจ้ะ ฉันทำเองได้ "
" ถ้าเองไม่ให้ข้าช่วยงั้นข้าจะกลับบ้านข้า "
"ตาแก่ เองจะไปนอนที่ไหนล่ะ บ้านก็ขายคืนพ่อกำนันไปแล้ว "
ตาทดที่ถูกยายนีเอ่ยขัดขึ้นอย่างนั้นก็ถึงกับเงียบกริบไปทันทีก่อนจะก้มหน้าก้มตาตัดผักไม่สนใจสองแม่ลูกที่อยู่ด้านหลังตนเอง จนตัดผักเสร็จแล้วจึงได้หยุดพัก ส่วนยายนีกับต้อยนั้นนำผักไปล้างแล้วมัดเป็นกำเอาไว้เผื่อที่เวลาขายนั้นจะได้สะดวกและง่ายต่อการหยิบจับ จนเวลามาถึงต้อยจึงยกเข่งผักทั้งหมดขึ้นท้ายรถไปที่ตลาดนัดมีตาทดนั่งไปข้างๆ ส่วนยายนั้นอยู่บ้านรอหลานสาวกลับจากโรงเรียน ด้วยกลัวว่าหลานสาวกลับมาแล้วจะไม่เจอใคร
ต้อยขับรถมาถึงตลาดนัดแล้วก็ช่วยตาทดยกเข่งผักลง จากนั้นก็นำรถไปจอดเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าตลาดนัด แล้วกลับมาช่วยตาทดเรียงผัก เมื่อเสร็จก็มีชาวบ้านเริ่มเดินตลาดบ้างแล้ว เพราะตอนนี้เป็นเวลา4โมงเยนแล้วนั่นเอง
"ฉันก็นึกว่าแกจะไม่มาขายผักแล้วนะเนี่ย "
"ไม่มาได้ยังไงล่ะ เอ่อพุดจีบนี่พ่อฉันเอง "
"สวัสดีจ้ะลุง ไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมจ้ะ ถ้าพ่อรู้คงดีใจแน่ๆ "
"เอ่อๆไหว้พระเถอะลูก เองเรอะพุดจีบ หน้าตาสะสวยจริงๆเหมือนแม่เองไม่มีผิดเลย "
" ก็ต้องสวยเหมือนแม่แหละจ้ะลุงสวยเหมืิอนพ่อคงขายไม่ออก เกือบลืมบอกต้อยสิ้นเดือนนี้ไปงานผูกผีฉันนะ พาลุงไปด้วยเจ้าแตนก็อีกคนไม่ได้บอกคนเยอะหรอกส่วนมากก็คนกันเอง ไปก่อนนะพ่อรอกินข้าว "
หลังจากพุดจีบไปไม่นานนัก ก็มีลูกค้ามาซื้อผักไม่หยุดจนในที่สุดผักทั้งหมดก็หมดเกลี้ยงแล้ว ต้อยจึงเก็บของแล้วพาพ่อกลับบ้าน
" ตาจ๋าเหนื่อยไหมจ้ะกินน้ำเย็นๆก่อนจ้ะ "
"ตาไม่เหนื่อยหรอกลูก แล้วนี่กลับมานานแล้วเรอะ"
"กลับมาตอน5โมงเยนจ้ะ เปิดเทอมวันแรกทำความสะอาดห้องเรียนจ้ะก็เลยช้า "
"แม่แล้วเรื่องนั้น ... "
"แตนก็บอกตากับยายเอาเองแล้วกัน แม่ไปเก็บของก่อน "
"มีเรื่องอะไรกันหรือ "
"คือว่าเรื่องมันเป็นอย่างงี้จ้ะ .... " แตนบอกเล่าเรื่องเกมส์ฟาร์มให้ตากับยายได้รู้ ดั่งเช่นที่เธอบอกกับแม่ต้อย แม้ว่าตากับยายจะยังทำใจให้เชื่อเรื่องราวปาฏิหาริย์เช่นนี้ไม่ได้แต่ก็ได้รับปากแล้วว่าจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังจะเก็บเป็นความลับจนกว่าจะตายจากหลานสาวไป