อัณชญาขึ้นเดินตามหลังพลไป กระทั่งมาถึงห้องโถง ก็ได้เจอกับสตรีสูงวัยไล่เลี่ยกับป้าหมาย
“อัณ นี่ป้าพิมพ์ เป็นแม่บ้านของที่นี่”
“สวัสดีค่ะป้าพิมพ์ หนูขอฝากตัวด้วยนะคะ” อัณชญายกมือไหว้คนสูงวัยกว่าอย่างนอบน้อมพร้อมส่งยิ้ม
“มันเป็นหลานห่างๆ ของฉันเอง ใช้งานมันได้ตามสบายนะป้าพิมพ์ กว่ามันจะกลับไปเรียนก็อีกสองเดือนมั้ง” ก่อนหน้านั้นพลก็บอกเรื่องหลานสาวให้ป้าพิมพ์ได้ฟังบ้างแล้ว แต่ไม่ได้ลงรายละเอียดเรื่องสถานะของอัณชญา
“หน้าตาสวยดีนะ ว่าแต่ทำงานบ้านเป็นแน่นะ เห็นว่ายังเรียนอยู่กรุงเทพฯ” อาจเพราะหน้าตารูปร่างผิวพรรณของอัณชญา ที่ดูเหมือนเด็กสาวในเมือง ที่ไม่น่าจะทำงานบ้านได้
“หนูทำได้หมดค่ะ ซักผ้า รีดผ้า ทำความสะอาดบ้าน ล้างจาน และทำอาหารได้นิดหน่อยค่ะ”
“งั้นต้องรบกวนแล้ว เพราะกว่านังแจนจะถอดเฝือกคงสองเดือน และตอนนี้มันยังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย”
“ป้าพิมพ์ใช้งานหนูได้ตามสบายเลยค่ะ”
“เอาของ
