ศิลายังคงตอบรับสั้นๆ ก่อนจะตาวาวขึ้นมา เมื่อข้าวหอมยังไม่หยุดก่อกวน และศิลาก็รู้ดีว่ายัยตัวเล็กตรงหน้ากำลังกวนประสาทผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา ก็ยัยข้าวเหม็นพูดกับเขาแต่เหลือบหางตาไปมองบูรณาเหมือนไม่ชอบขี้หน้าเสียขนาดนั้น
“กิน...ข้าว...ไม่เห็นชวนกันบ้างเลยล่ะคะ” ตั้งใจเน้นคำนั้น เพื่อให้ผู้หญิงอีกคนหน้าง้ำหน้างอ และก็ได้ผล ข้าวหอมยิ้มร่าเริงทันที ความหงุดหงิดที่มีสะสมไว้ตั้งแต่ที่ได้เห็นข่าวเมื่อวานดูจะลดลงไปได้มาก
กระทั่งทีมงานต่างเดินเข้ามาหาและซักซ้อมความเข้าใจกันคร่าวๆ ทั้งหมดจึงได้แยกย้ายกันเดินไปที่ห้องแต่งตัวของใครของมัน บูรณาเองก็เดินไปที่จุดพักสำหรับเจ้าหน้าที่ เห็นเข็มทิศนั่งจ้องมองมา ก็ชะงักขาที่กำลังจะเดินไปนั่งข้างเขา
แต่แล้วก็สลัดความรู้สึกแปลกๆ ออกไป เดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเขาตามปกติ หันไปยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าเข็มทิศจ้องมองเธอนิ่งไม่เอ่ยอะไร
“เป็นอ
