“มอมแมมหมดแล้ว ไม่สวยเลย”
“คุณพ่ออะ” ข้าวหอมส่งค้อนให้บิดา ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองเข็มทิศเมื่ออีกฝ่ายตักกับข้าวมาวางให้ในจานอย่างงอนง้อ เธอเลยพอมีรอยยิ้มสดใสขึ้นมาได้ แต่แป๊บเดียวก็ต้องแลบลิ้นใส่เมื่อโดนพี่ชายว่าให้
“ดื้อ!”
“เชอะ!” ข้าวหอมส่งค้อนให้พี่ชายอีกครั้ง
เมื่อเคลียร์อะไรๆ กันเป็นที่เข้าใจแล้ว ทั้งหมดก็รับประทานอาหารกันต่ออย่างมีความสุข...
สองสัปดาห์ต่อมา
ข้าวหอมกำลังท่องสคริปต์งานถ่ายโฆษณาสินค้าเลม่อนโซดาอย่างขะมักเขม้นในห้องรับแขกของบ้าน ท่าทีภายนอกนั้น หากคนที่พบเห็นทั่วไปคงเดาได้ว่าเจ้าหล่อนตั้งอกตั้งใจ แต่ภายในใจนั้นใครจะรู้ว่าเธอกำลังว้าวุ่น
พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะได้เจอกับเขา
หลายวันที่ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ต่อล้อต่อเถียง ไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง ถ้าใครมาถามว่าเธออยากเจอศิลาไหม ข้าวหอมจะบอกเลยว่า ไม่! ให้ตายก็ไม่อยากเห็นหน้าหรอก ปากเธอจะพูดไปแบบนั้น
แต
