“ไม่ค่ะ ในเมื่อแค่นี้คุณไม่กล้ารับปาก ข้าวก็คงไม่บังอาจตกลงหรอกค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าระดับคุณศิลาเรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้”
“ปากดีนักนะ ฉันจะรอดูว่าเธอจะปฏิเสธไปได้อีกกี่วัน ทำเก่งไปเถอะ เดี๋ยวเธอเองนั่นแหละจะโหยหาฉัน”
“อย่าดุแฟนสิคะ พูดกับแฟนดีๆ”
“เพ้อเจ้อ” เขาว่าจบก็ยีหัวเธอแรงๆ จนหัวยุ่ง ก่อนจะผละห่างจากเธอแล้วเปิดประตูห้องแต่งตัวเดินจากไป ทิ้งให้ข้าวหอมด่าขมุบขมิบตามหลังอย่างโมโห...
ศิลาออกมาจากห้องแต่งตัวของข้าวหอมแล้ว กำลังจะกดตอบข้อความที่เด้งเข้ามาในโทรศัพท์ ก็พอดีกับเสียงด้านหลังดังขึ้นเสียก่อน
“พี่หินเข้าไปในห้องแต่งตัวของข้าวหอมทำไมคะ”
บูรณาถามเสียงเย็น เธอเดินไปตามเขาที่ห้องแต่งตัวแต่ก็ไม่พบ เจอแต่เหล่าบอดี้การ์ดหน้านิ่งที่ไม่ยอมบอกว่าเจ้านายหายไปไหน ก็เลยเพียรส่งข้อความถามเขาว่าอยู่ไหน หายไปไหน แต่อีกฝ่ายก็ไม่ตอบ บูรณาเลยตั้งใจจะเดินมาตามหาแถวนี้ แต่กลับได้เห็นว่าเขาเดิน
